今朝春气寒,自问何所欲。酥暖薤白酒,乳和地黄粥。
岂惟厌馋口,亦可调病腹。助酌有枯鱼,佐餐兼旨蓄。
省躬念前哲,醉饱多惭忸。君不闻靖节先生尊长空,
广文先生饭不足。
斜月入前楹,迢迢夜坐情。梧桐上阶影,蟋蟀近床声。
曙傍窗间至,秋从簟上生。感时因忆事,不寝到鸡鸣。
展开阅读全文
铁凿金锤殷若雷,八滩九石剑棱摧。竹篙桂楫飞如箭,
百筏千艘鱼贯来。振锡导师凭众力,挥金退傅施家财。
他时相逐四方去,莫虑尘沙路不开。
七十三翁旦暮身,誓开险路作通津。夜舟过此无倾覆,
朝胫从今免苦辛。十里叱滩变河汉,八寒阴狱化阳春。
我身虽殁心长在,暗施慈悲与后人。
幽僻嚣尘外,清凉水木间。卧风秋拂簟,步月夜开关。
且得身安泰,从他世险艰。但休争要路,不必入深山。
轩鹤留何用,泉鱼放不还。谁人知此味,临老十年闲。
春初携手春深散,无日花间不醉狂。
别后何人堪共醉,犹残十日好风光。
遍数故交亲,何人得六旬。今年已入手,馀事岂关身。
老自无多兴,春应不拣人。陶窗与弘阁,风景一时新。
谁能嗟叹光阴暮,岂复忧愁活计贫。忽忽不知头上事,
时时犹忆眼中人。早为良友非交势,晚接嘉姻不失亲。
最喜两家婚嫁毕,一时抽得尚平身。
展开阅读全文
张君何为者,业文三十春。尤工乐府诗,举代少其伦。
为诗意如何,六义互铺陈。风雅比兴外,未尝著空文。
读君学仙诗,可讽放佚君。读君董公诗,可诲贪暴臣。
读君商女诗,可感悍妇仁。读君勤齐诗,可劝薄夫敦。
上可裨教化,舒之济万民。下可理情性,卷之善一身。
始从青衿岁,迨此白发新。日夜秉笔吟,心苦力亦勤。
时无采诗官,委弃如泥尘。恐君百岁后,灭没人不闻。
愿藏中秘书,百代不湮沦。愿播内乐府,时得闻至尊。
言者志之苗,行者文之根。所以读君诗,亦知君为人。
如何欲五十,官小身贱贫。病眼街西住,无人行到门。
展开阅读全文
履道坊西角,官河曲北头。林园四邻好,风景一家秋。
门闭深沈树,池通浅沮沟。拔青松直上,铺碧水平流。
篱菊黄金合,窗筠绿玉稠。疑连紫阳洞,似到白蘋洲。
僧至多同宿,宾来辄少留。岂无诗引兴,兼有酒销忧。
移榻临平岸,携茶上小舟。果穿闻鸟啄,萍破见鱼游。
地与尘相远,人将境共幽。泛潭菱点镜,沉浦月生钩。
厨晓烟孤起,庭寒雨半收。老饥初爱粥,瘦冷早披裘。
洛下招新隐,秦中忘旧游。辞章留凤阁,班籍寄龙楼。
病惬官曹静,闲惭俸禄优。琴书中有得,衣食外何求。
济世才无取,谋身智不周。应须共心语,万事一时休。
庭前尽日立到夜,灯下有时坐彻明。
此情不语何人会,时复长吁一两声。