远郎竟何去,别郎不得语。瑟瑟复悽悽,日暮风吹雨。
小雨滴花香,大雨倒垂杨。狂风横艇子,冲散两鸳鸯。
艇子归南浦,采莲独倚橹。莲花叶上红,莲子心中苦。
采莲爱莲花,别郎惜侬家。侬家见郎时,桃腮柳叶眉。
眉梢翠初润,含情羞一瞬。分明云母屏,映出鸦雏鬓。
宛转取郎怜,别郎尚依然。还将见郎貌,送郎出门前。
忆在武夷同醉日,感君高韵薄秋云。今来手握山东宪,众许才空冀北群。
尘世浮名春梦似,玉堂旧话夜灯闻。年来鬓发俱非昨,要遣丹青早策勋。
苍山斜枕汉江流,自古东南重上游。巫峡秋声连戍角,洞庭月色在渔舟。
白云黄鹤悠悠思,落木啼乌渺渺愁。独夜悲歌形胜地,灯前呼酒看吴钩。
洁野凝晨曜,装墀带夕晖。集条分树玉,拂浪影泉玑。色洒妆台粉,花飘绮席衣。入扇萦离匣,点素皎残机。
堂中绮罗人。
席上歌舞儿。
待我光泛滟。
为君照参差。
长安帝王都,仕路此通津。冠盖满朝省,共喜侍龙鳞。
之子胡不乐,念我白头亲。引领城南隅,凄然独伤神。
尺疏回天听,稽首颂皇仁。喜深起沉疾,解棹潞河滨。
行当慰倚闾,一笑慈颜春。我昔客金陵,怜渠风物新。
江流抱城郭,山翠落衣巾。且言丽晨旭,瑶街净纤尘。
形胜冠全吴,气候近吾闽。白鱼兼紫笋,调膳足羞珍。
由来天性乐,外物莫比伦。君亲岂有异,孝子亦忠臣。
绝裾应府辟,彼哉温太真。
海上有三山,瀛洲居其一。
何年飞来神州赤县东,其上至今犹有神仙宅。
庞眉皓前方瞳翁,乔松羡门乃其匹。
深衣大带儒中仙,不读黄庭读周易。
乾元用九独探数之原,九九妙契乾策八十一。
万事万物从此始,衍之又衍至于千百亿。
寿翁以金书玉录长生符,不若寿翁以邵子先天周子一太极。
梅边生意浩无穷,坐阅人间蟠桃几回实。
解玺传呼诏侍中,却来高卧岂疏慵。
此时忠节还希有,堪羡君王特地容。
一派泉过驻马桥,意中寻到华山椒。
明朝背汝西边去,莫放潺湲恨里遥。
唐世闺门少谨严,三纲浊乱有由然。
晋阳挟父私宫妾,巢刺王妃不可言。