汉帝徵贤日,长卿入洛年。祇应乘遘会,非敢薄云烟。
万里辞亲苦,连枝恋弟偏。稚儿犹解别,诸友亦相牵。
送送临江浦,迢迢望斗边。风尘双剑里,云树一杯前。
兔影分行帐,鸡鸣理去船。寒灯投夜宿,孤桨入云穿。
旅食凭兄在,长途仗仆怜。过邦非土俗,度岭异山川。
腊去年应改,舟移月几圆。微名如可就,重聚小阳天。
隔岁心情似死灰,梅花堆里暂眉开。吹将王冕横枝下,炼得林逋断句回。
已分色香难品第,不烦桃李作重台。落英和雪团成片,研入春醪饮一杯。
几载不相见,相看倍黯然。人情怜旧雨,天气入新年。
白发残镫里,清樽古驿前。计程翻日记,重为老夫传。
班薰宋艳萃奚囊,吟到红楼独擅场!幻境别开诗世界,春兰秋菊有评章。
灯下裁衣寄远人,漫拈针线倍伤神。愁多心绪牵成病,日久形容想未真。
长短只依前日样,窄宽犹记旧时身。知君命走红尘外,劳碌于今瘦几分。
双溪对掩古溪边,妇汲儿舂各可怜。浩浩乾坤两萍叶,计程我更远三千。
相知乐今夕,华月共芳筵。宁知君见爱,乃在三载前。
鸾鹤本同心,不计时后先。感君期我厚,起坐为流连。
旨酒有余欢,何必罗清鲜。天寒气萧瑟,倏忽驹影迁。
流云未得归,竟与回风旋。此行君莫惜,江水深无极。
潞河一夜吹秋风,岸沙飞走旋转蓬。蒲帆百尺挂大舸,我友万子归江东。
万子江东何所住,云占林泉最幽处。荆溪一灯明玻璃,影写铜官万行树。
正趁橙黄橘绿时,鲈鱼入脍伴莼丝。初脱朝衫理游棹,秋来何地不相宜。
但惜声名满天下,一时史笔推班马。竟将著作老名山,握别人人泪盈把。
万子胸中故浩然,早看富贵等云烟。诸公叹息何为者,我自乡园乐静便。
家藏邺架高连屋,自来三径留松菊。尚书清德好诒谋,爱坐林边课耕读。
古称有子万事足,佳儿况是连城玉。即今十岁吟凤凰,馆阁耆儒多刮目。
此日携儿向潞河,一船明月照诗多。归去荆溪如见忆,莫忘尺素来京国。
梅竹萧森露井旁,断猿空叫月如霜。
竹从孕节生来苦,梅到飘魂死亦香。
今岁花开盛,宜栽白玉盆。
只缘秋色淡,无处觅霜痕。