何日劳人许息机,水云深处结柴扉。闲栽赤堇青棂遍,醉啖黄鱼白蟹肥。
户给不妨扶杖过,花开都插满头归。皋夔事业知难就,此乐谁教天亦违。
卢城伤飒沓,郁水引游衍。虽非千里驾,发棹自成远。
郊原互盘纡,洲渚迭溶演。水波舷下割,日影帆上转。
巀嶪开一门,澄鲜豁双眼。层阿蔓绿萝,阴石滋斑藓。
坎流知所止,井汲当自选。怀金泉靡堙,不易心弥显。
讵以朵颐龟,取笑饮河鼹。亮为江海人,独契蘧生卷。
二十年前出宪时,美髯玄发映清姿。观风只许凛相对,执法敢求深见知。
丹陛也曾留汲孺,碧云何异咏休师。莫疑棠荫馀霜雪,今日南岩生紫芝。
黄叶山头初带雪,绿波尊酒暂回春。
已闻璧月琼枝句,更看朝云暮雨人。
老丑红妆翻曲妙,喜逢佳客放怀新。
天明又出桃源去,仙境何时再问津。
春波漾群凫,戏斗每堪玩。宛转回翠吭,缡振文翰。
声兼江雨喧,影逐浦云乱。唼喋队初交,纷披势将散。
持敌忽同沉,呼俦更相唤。时陈水槛侧,或聚湖亭畔。
长鸣若贾勇,远奋如追窜。荷叶触俱翻,菱丝冒齐断。
鱼骇没中流,鸥惊起前岸。心逾陇雉骄,气压场鸡悍。
海客朝自驱,溪娃晚犹看。稍欲碍行舟,浑忘避流弹。
苦争应为食,幸胜非因算。微鸟昧全躯,临川独成叹。
月明立傍御沟桥,半启宫门未放朝。
驺吏忽传丞相至,火城如昼晓寒销。
倦禽爱幽翳,逢山辄淹留。坐与髯叟昵,天捉置此囚。
饫君何所有?山光逾珍羞。昨来值岁尽,烛笑吟休休。
回思曩夜涛,宁先与耳谋。未来那可说,即景勤焚修。
山头多少往来人,香火争将瓦鼎焚。箫鼓下山人渐远,晚风吹起一溪云。
南海大都会,扶胥拱圣王。
卜灵终自显,两庙屹相望。
香火夤缘在,河沙劫数长。
昌黎韩子记,相与作存亡。
韦布穷无滥,轩裳贵莫淫。
一家兄弟学,千古圣贤心。
去道不能寸,持身肯枉寻。
它年凤鸣处,百鸟定皆瘖。