江春行求瘼,偶与真境期。见说三陵下,前朝开佛祠。
停舟仰丽刹,绣组发香墀。咫尺空界色,天人花落时。
盛游限羸疾,悚踊瞻旌旗。峰翠羡闲步,松声入遥思。
素高淮阳理,况负东山姿。迨此一登览,深情见新诗。
桂阳仙柳道家说,昔传苏君今是薛。聊将握槊偶时人,
便被人间称冠绝。黄杨文局龟螭蟠,琢成骰子双琅玕.
初疑月破云中堕,复怪星移指下攒。谁识兵奇势可保,
坐看将军上一道。有时彩王非所希,笑击单于出重围。
凫惊隼击疾若飞,左顾右盻生光辉。家本联姻汉戚里,
身是长安贵公子。名高艺绝何翩翩,几回决胜君王前。
扈游长乐与祈年,人望青云白日边。谪宦江南岁阴晚,
还将此道聊自遣。由来君子行最长,予亦知君寄心远。
莫叹江城一掾卑,沧洲未是阻心期。
浙中山色千万状,门外潮声朝暮时。
天上胡星孛,人间反气横。风尘生汗马,河洛纵长鲸。
本谓才非据,谁知祸已萌。食参将可待,诛错辄为名。
万里兵锋接,三时羽檄惊。负恩殊鸟兽,流毒遍黎氓。
朝市成芜没,干戈起战争。人心悬反覆,天道暂虚盈。
略地侵中土,传烽到上京。王师陷魑魅,帝座逼欃枪。
渭水嘶胡马,秦山泣汉兵。关原驰万骑,烟火乱千甍。
凤驾瞻西幸,龙楼议北征。自将行破竹,谁学去吹笙。
白日重轮庆,玄穹再造荣。鬼神潜释愤,夷狄远输诚。
海内戎衣卷,关中贼垒平。山川随转战,草木困横行。
区宇神功立,讴歌帝业成。天回万象庆,龙见五云迎。
小苑春犹在,长安日更明。星辰归正位,雷雨发残生。
文物登前古,箫韶下太清。未央新柳色,长乐旧钟声。
八使推邦彦,中司案国程。苍生属伊吕,明主仗韩彭。
凶丑将除蔓,奸豪已负荆。世危看柱石,时难识忠贞。
薄伐征貔虎,长驱拥旆旌。吴山依重镇,江月带行营。
金石悬词律,烟云动笔精。运筹初减灶,调鼎未和羹。
北虏传初解,东人望已倾。池塘催谢客,花木待春卿。
昔忝登龙首,能伤困骥鸣。艰难悲伏剑,提握喜悬衡。
巴曲谁堪听,秦台自有情。遂令辞短褐,仍欲请长缨。
久客田园废,初官印绶轻。榛芜上国路,苔藓北山楹。
懒慢羞趋府,驱驰忆退耕。榴花无暇醉,蓬发带愁萦。
地僻方言异,身微俗虑并。家怜双鲤断,才愧小鳞烹。
沧海今犹滞,青阳岁又更。洲香生杜若,溪暖戏。
烟水宜春候,褰关值晚晴。潮声来万井,山色映孤城。
旅梦亲乔木,归心乱早莺。倘无知己在,今已访蓬瀛。
茅长疑径绝,荆棘两边分。信手摘山果,横刀割野云。
暄风殊不至,寒鸟颇相闻。一抹残霞里,尧天葛氏民。
夕阳归倦鸟,落木下寒檐。霜点菊三径,香侵月一帘。
临风追陆羽,把酒忆陶潜。品得秋滋味,商声刮骨盐。
挥春春不去,花影乱黏襟。思绮约偏嫩,红稀碧自深。
浮云知子意,落月动予心。刻梦痕何在,茫茫一海浔。
美人迢迢在何处,千里关山渺云树。当时贻我珊瑚钩,箧笥珍藏宛如故。
晶光㶷耀众目惊,千金价直原非轻。美人美人不可见,侧身东望难为情。
启期年九十,行歌自拾穗。古人交谓贤,不知此何义。
宴起一盂粥,聊以卒馀岁。五鼎既不甘,尝闻易覆坠。
诗者为乐章,所以贵声调。我虽好之笃,子乃得之妙。
子妙既相逢,如何慰病翁。有时闻数阕,尽日想清风。