夜泊苏台月,微茫晓渡湖。野云将雨合,风力著帆粗。
惊喜家山近,翻思客路孤。小铛温竹叶,相对谩歌呼。
晓辞清跸沐殊恩,金阙东头赐玉樽。岂为宪臣虞醉饱,要令文教布乾坤。
渊渊洙泗有流派,渺渺江淮无点浑。更喜春风报消息,几多桃李在公门。
新妆面面下朱楼,深锁春光一院愁。
行到中庭数花朵,蜻蜓飞上玉搔头。
天下能歌御史娘,花前叶底奉君王。
九重深处无人见,分付新声与顺郎。
送春何事典春衣,销得杨花几度飞。掌上玉杯成惯见,年年长是送春归。
草木从交代,溪山无故新。
更斟些子酒,尚是霎时春。
雨止莺如怨,花飞柳亦颦。
东皇催上印,生怕子规嗔。
宿霭萦余冻,鬆阴挟嫩晴。
朝来花万福,莺奏起居声。
天半秋风鸣万松,芫花半落夕阳红。
寮烟暗锁仙坛古,野意深藏丹灶空。
人採紫芝何处觅,我来白昼不相逢。
一声箫管笑扬袂,秋色满怀诗兴浓。
绿草蔓平原,风吹日复温。远铺惟有色,促立似无根。
藉此添花事,多君护荜门。试从樵者去,寻迹入西村。
青杨带芳堤,岁岁成枯凋。黄枝被严霜,忽复攀春条。
草木有再荣,素发无还毛。相送入玄夜,白骨捐山郊。
平生华堂烛,不复然明膏。委形非吾有,百年乃徒劳。
安得驾游鸾,碧汉追王乔。轸念良巳久,口燥朱唇焦。
发迈求神仙,装办何萧萧。芙蓉蔽行渚,秋雁鸣巳飘。
时哉不停轨,黄鹤讵可招。