翠满衣裳远径分,渐供幽兴入诗门。
临泉自爱窥筇影,过藓何妨驻屐痕。
因惹断云还倚石,偶看残照学呼猿。
行行却喜无人到,曾为秋来挂梦魂。
行路华山前,之官发黑年。
移家擬拔宅,作尉已呼仙。
近县云随鹤,当门树著蝉。
吟诗因夜坐,毛女落秋天。
蝴蝶双飞过别邻,豆棚瓜架倍伤神。柴门不锁随风掩,落尽桃花不见人。
山深春未动,沙浅水欲冰。
玉梅於此时,靓妆略无朋。
露蕊欲的皪,月枝持鬅鬙。
俨如江汉女,可爱不可陵。
他年江南路,晓妆犯严凝。
寻香烟雨中,横斜插茅簦。
却数今几日,痴如秋后蝇。
北岭枝欲空,谁与扶一登。
聊分窥水影,依我照字灯。
坐使惜花梦,临风脚腾腾。
昔如梦中蝶,今学桑下僧。
了知菩提长,念起我何曾。
吴兵曾驻黑云都,江左夷吾此卜居。
休把乌衣轻马巷,悬鹑结驷总丘墟。
孤馆寒梅发,春风款款来。故园花落尽,江树一枝开。
冒热不安寝,整冠常夙兴。
清风入我怀,眷眷如有情。
嗟彼朝市人,正与膏火争。
藏机入钩钤,肆辩纷纵横。
所得无几何,所嗟无一诚。
往来各有趣,南北自分朋。
明德天所相,欺诬祸所婴。
犹如赴火蛾,缠绵尚营营。
悟此澹无作,不与炎凉并。
居閒苦无事,驱马出南城。
登山猿不避,鼓棹鸥靡惊。
谁知瘴岚中,谈笑适此生。
祥凤非矫矫,高鸿本冥冥。
请君少安坐,此诗殊可听。
两肘横奋何翩翩,中欲高举外则然。
相见胸次开闤闠,一谈名利如火然。
君知古人著意处,君且少听休弹冠。
人生百年如逝川,那用如此争后先。
野花幽鸟几千般,头白山僧遍识难。
世上游人无复见,一生唯向画图看。
往岁曾随江客船,秋风明月洞庭边。
为看今夜天如水,忆得当时水似天。