长相思,在沅湘,九疑之山郁苍苍。
青天荡荡林木暗,落日虎啸风飞扬,欲往从之水无航。
仲尼有德而不用,孟轲竟死于齐梁。
松柏摧折桂生蠹,但见荆棘如山长。
长相思,断人肠。
云间一青鸟,口衔红锦笺。遥遥度北极,飞去玉皇前。
之子怀明德,养翮八九年。大试调羹手,持向紫微垣。
昨宵帝座明,光芒烛中天。瞻望广寒宫,姮娥正娟娟。
展开阅读全文
乐轩世俗文不工,场屋此生难遭逢。
百年饿死真可惜,人命只在田亩中。
远行直到西融州,客装收拾来归休。
江滩象窟百无忧,却陷人心危险头。
海上曾琚本亭户,日在公门骋词诉。
下乡老妪何大娘,小郎遗业孤女当。
主婚老妪贪聘资,将女嫁与曾琚儿。
女将三十年及格,依法卖田何所疑。
乐轩信已因信人,岂识两家俱不仁。
曾琚文约只要钱,钱被何偷反讼田。
牙绯县宰坐县亭,官是堂除岂不精。
老胥代判为纵横,知县依书那得平。
却监媒人宋五九,备钱还我钱何有。
提点八州刑狱使,重念八州冤曲事。
许人越诉榜通衢,有状不禁拦轺车。
轺车晓出平旦归,千人百人周四围。
车中呼入使者笑,观感人多涕沾衣。
笑者笑何意,吾不聪明渠不至。
感者泣何为,赴愬容易殊曩时。
文书山积难稽考,胥吏依前颜色好。
乐轩辞说如直弦,外台判下不改前。
州府监钱何妪还,吏人掌客生艰难。
因循六十日,公事无了毕。
胥徒去复来,索酒需财食。
乐轩一片杞菊怀,遂令奔走生尘埃。
春雨吹散春风回,奇花异奔相迎开。
百千阿堵何足道,呜呼何媪岂人哉。
叱散胥徒吾不取,抱琴横膝眠空斋。
辇路秋蓬满,野香团绿湿。
嫔娥粉黛愁,嫣花铅露泣。
莺声旧时好,玉砌秋归早。
东家胡蝶飞,烟姿满芳草。
以上元末在吴作。
曳杖踏残月,村鸡时一鸣。远山微见影,平野寂无声。
径暗沿溪入,阳光破雾升。轻寒人略健,缓步赏秋晴。
迷向途频转,登山日已西。林深泉石隐,野旷斗牛低。
畅饮纵谐笑,宵归更伴携。到城仍惜别,嘱约再攀跻。
菊花三百六十种,处处名园花不同。
安得化身千百亿,一花著取一吟翁。
展开阅读全文
渠去日一帆春水。
侬到日也一帆秋水。
怪道相逢,翻不是相期地。
无一语,只当相逢未。
霜风紧,霜叶脆。
上危梯,九日层楼倚。
楼头纵得潜携手,催去也,怨鹦鹉红嘴。
别时真惜,住也无计。
此恨绵绵,讵已每遇登高会,便洒登高泪。
驴仆剑装轻,寻河早早行。
孤烟开道店,平野喝农耕。
老木回堤暗,初阳出浪明。
羁游事无尽,尘土拂吾缨。
弭棹危桥外,霜村乍夕阴。
田园向野水,樵采语空林。
白鸟归飞远,青山重复深。
那堪迟新月,谁复赏微吟。