一庵猿鸟外,琢石叠禅扃。行道拖寒衲,消閒补坏经。
新泉开出远,古像咒来灵。常忆相寻日,中岩松桂馨。
九里松边鹫岭头,松声长带白云秋。梵筵多有吟僧在,须认诗中第一流。
前山跻暮气,虚檐纳轻阴。
沉疴稍轻体,徐步望遥岑。
泬寥天宇净,斐亹秋云深。
原野旷萧条,岗阜何崎嶔。
微霜被群物,悴叶声萧森。
游鳞奔巨壑,翔鸟候穹林。
结念非一端,滞思纷相寻。
伊昔抱微尚,夙怀尘外心。
风波一震荡,飘流安可任。
廉颇思赵士,钟仪怀楚音。
往愤既切古,来忧方在今。
安排谅{上卫下足}言,委顺亦虚襟。
由来穷达士,万古同堙沉。
聊申悽断意,持和双南金。
有物象两仪,外圆内还方。圆为智之用,方为义之藏。
体用两不颇,蔚兹金玉相。缘形发幽契,旨趣回河光。
灵禋间俎豆,明德昭膻芗。所以圣作制,礼荐登庙堂。
扁斋揭斯义,是用耿不忘。伊余有嘉实,需君献烝尝。
山木青葱倚绛霄,下垂秾荫庇菅茅。九秋霜落荣枯变,惹得年年野火烧。
常思帝里奉交亲,别后光阴屈指频。兰佩却归纶阁下,荆枝犹寄楚江滨。十程山水劳幽梦,满院烟花醉别人。料得此生强健在,会须重赏昔年春。
七夕雨初霁,行人正忆家。江天望河汉,水馆折莲花。独坐凉何甚,微吟月易斜。今年不乞巧,钝拙转堪嗟。
谁说黄州斗样微,满城灯火亦相辉。
痴儿方有揶揄意,却得连江雨解围。
皇家百万兵,一一拱行阙。
朌恩劳军士,有诏涓良月。
鸣鸾肃天仗,君王自亲阅。
旌旗照鼙鼓,铠甲耀冰雪。
金缯辱君赐,再拜嵩呼叠。
天子曰嘻哉,长江殆虚设。
云屯皆壮士,宁有中外别。
乃命臣某某,腆犒均行列。
许之问军旅,利害与优劣。
臣闻畴昔论,舟师利通捷。
出入如风驰,进退如电制。
乡来经始意,规置有余烈。
更张一何误,事亦随废缺。
横舟卧平沙,鍪胄半折裂。
蒙冲才什五,水卒无枭杰。
只今众弊见,嘌不一语决。
往往忧国者,无路伸喙舌。
小臣愧不敏,衔命纡华节。
愿陈一得虑,竹头而木屑。
方略许图上,稽首思罄竭。
君王赦其愚,臣敢毕其说。
故里何人起卧龙,飘然琴剑只西东。
马头忽与长安近,又听三茅观里钟。