白露滴江城,江声绕秋至。
心赏不在兹,幽芳渺难寄。
木叶号蝉悲,水荇潜鳞戏。
日气淡芙蓉,云阴生薜荔。
栖栖王子情,默默楚人思。
未及湘累醒,且共蓬池醉。
遥松起暝色,虚竹惊寒吹。
物往年序迁,情存风景异。
樵歌归影迟,新月忽在地。
百龄嗟倏忽,一旦向山阿。丹桂销已尽,青松哀更多。
薰风虚听曲,薤露反成歌。自有藏舟处,谁怜隙驷过。
恻怆恒山羽,留连棣萼篇。佳城非旧日,京兆即新阡。
城郭三千岁,丘陵几万年。唯馀松柏垄,朝夕起寒烟。
短歌三献曲,长夜九泉台。此室玄扃掩,何年白日开。
荒郊疏古木,寒隧积陈荄.独此伤心地,松声薄暮来。
塞坦通碣石,虏障抵祁连。相思在万里,明月正孤悬。
影移金岫北,光断玉门前。寄言闺中妇,时看鸿雁天。
猗兰奕叶神明胄,四德宜家绰有馀。盛事可稽彤笔史,当年曾梦紫函书。
子登虎榜朝辉弁,夫握龙韬拱殿庐。长乐宫中称万寿,犹思翟茀拥軿车。
将军此日建双旄,祅浸今年渐欲销。东海自然仍地险,南夷非复似天骄。
龙旗春动旋风汛,虎垒秋清枕夜潮。即见功成报明主,海王系颈尽来朝。
山寺秋时后,僧家夏满时。清凉多古迹,几处有新诗。
风波不动影沈沈,翠色全微碧色深。
应是水仙梳洗处,一螺青黛镜中心。
结交少年场,结交何凄凉。乃知分吾友,晚得殊未央。
吴公一推荐,飘忽来成行。甫也岸然挚,白也疏而长。
相如还自喜,马迁若有亡。哀哀扬子云,鬓上千年霜。
安知苦辛业,至今惨不光。座中后来者,拜倒韩侍郎。
此人孟氏徒,配公在师旁。杜公忽然叹,丈人何必伤。
若论在草莱,等耳谁能强。我曹挟势力,名与风尘扬。
咿唔腾百口,折骨拉心肠。未若酱瓿上,犹能不受创。
小子闻此语,笑翻手中觞。如公说人代,十夫九九伧。
百岁甘零落,万年亦遁荒。荒落竟何味,嗜之如甘香。
史公传货殖,大语真堂堂。夫子不遇赐,周流早绝粮。
杨公一侯芭,何怪无腾骧。贵又不敌富,努力求奇方。
九州万都会,处处鸣笙簧。美女苦不足,载妓行求倡。
如此猛行乐,能无憾死丧。何为不自惜,促促如寒螀。
二马杨杜韩,不语徒我望。而白顾谓我,小子无猖狂。
夫子疾没世,没世即有常。努力著书去,何愁死不芳。
倦眼风尘下,英英见此人。清思得初理,文雅故天真。
白日辉如此,黄华迹易陈。高轩才过汝,珍重短衣身。
人情谁不爱飞雪,腊中再见尤奇绝。
对雪吟哦色即空,仙翁洞照无生灭。
既积既消还复飞,且飞且积俄又非。
了然不是坚牢玉,缅怀有感苏公诗。
谁知润泽工夫远,须索诗家为明辨。
香风天上亦飞花,较之穷腊功犹浅。
绿窗怯寒颦翠娥,穷儒忍冻不能歌。
何如制閫贤师师,賸喜嘉祥重婆娑。
鄮山妆点千岩白,全胜轻花飘细麦。
气和之庆非偶然,善政端由老邦伯。