况是东吴大有年,晨兴佳气满平川。鲁台纪瑞光诸史,汉殿称觞庆九天。
銮辂肃还禋礼毕,鸡竿高揭赦书传。勾萌竞达人知否,占得群阳一日先。
江头落寞穷冬日,天末崎岖薄宦身。休问世途千态巧,且贪杯酒十分醇。
颜间戚戚成何事,醉里熙熙即是真。梅雪半残烟柳吐,一番消息又青春。
制动必原静,治人先正心。风乎昼坛上,退食鸣瑶琴。
坐观山水地幽清,恬淡冲虚乐性情。迹混光尘宗老氏,术通仙俗似君平。
欣逢真侣论根本,耻向权门叩利名。济世金丹得传授,先生高隐在青城。
美人伤别离,汲井长待晓。愁因辘轳转,惊起双栖鸟。
独立傍银床,碧桐风袅袅。
朔风号木末,迫此岁时晏。驱车不停轨,客子老昏宦。
平生蒋诩径,求羊每娱玩。持觞送落日,抵掌河宿烂。
胡为向吴会,雅意访亲串。亲串者谁欤,昂昂金闺彦。
嘘枯由涵照,要津藉推挽。念子赴修涂,发轫在昧旦。
娟娟所娇儿,嶷嶷赴门限。闺人密缝裳,遐征苦多绽。
结束志千里,二事忘一眄。莫遣扊扅歌,愆期发长叹。
日暖泥融燕子飞,海棠深浅注胭脂。
一杯社日治聋酒,报答春光烂漫时。
休说行行且与吟,道山官职旧园林。石疑六丑默难问,竹类七贤閒可寻。
翠引宾朋三径远,寒生涯涧一池深。隋河堤上人空老,谁为兰皋惜寸阴。
南村云雨北村晴,晴鸠雨鸠更互鸣。
东风吹雨衣不湿,我在桃花深处行。
问我家何在,山深多白云。
岩前泉溜下,对语不相闻。