经史旧家风,薰陶磊块胸。
书堪干乙夜,学未辍三冬。
豹略得无用,虎头能不封。
汉勋留我颂,相许细形容。
窗外窥清影,魂销雪里春。落花虽有叹,折赠向何人。
画帐空生梦,翠钿不复亲。那堪闻玉笛,曲里更伤神。
朝来树下问相思,红豆今年发几枝。不是愁心千万种,何缘都作泪珠垂。
佳人初唱采莲词,正值花开日午时。不是污泥能不染,何缘清赏满涟漪。
三月东风吹雪消,湖南山色翠如浇。
一声羌管无人见,无数梅花落野桥。
我家洗研池边树,朵朵花开澹墨痕。不要人誇好颜色,只留清气满乾坤。
君不见汉家功臣上麒麟,气貌岂是寻常人。又不见唐家诸将图凌烟,长剑大羽联貂蝉。
龙章终匪尘俗状,虎头乃是封侯相。我生山野无能为,学剑学书空放荡。
老来晦迹岩穴居,梦寐未形安可模。昨日冷飙动髭须,拄杖下山闻鹧鸪。
乌巾半岸衣露肘,忘机忽落丹青手。器识可同莘野夫,孤高差儗磻溪叟。
山翁野老争道真,松篁节操梅精神。吟风笑月意自在,只欠鹿豕来相亲。
江北江南竞传写,祝君叹其才尽下。我来对面不识我,何者是真何者假。
祝君放笔一大笑,不须揽镜亦自小。相携且买数斗酒,坐对青山恣倾倒。
明朝酒醒呼鹤归,白云满地芝草肥。玉箫吹来雨霏霏,琪花乱飐春风衣。
祝君许我老更奇,我老自觉头垂丝。时与不时何以为,时与不时何以为,赠君白雪梅花枝。
玉妃步月影毵毵,燕罢瑶池酒正酣。
半夜不知香露冷,春风吹梦过江南。
城南北风朝卷沙,将军开宴树大牙。黄须健儿饱酒肉,十十五五来将车。
尽驱丁男作生口,鬼妾鬼马充其家。呜呼上天不可问,道旁观者徒咨嗟。
有地须种木兰花,有树好宿双啼鸦。木兰女儿能代父,慈鸦之雏能哺母。
姚家堂中如画图,鹤发高居彩衣舞。当年兵尘暗乡关,扶携稿砧烟瘴间。
天留晚福在平世,去家万里仍生还。有儿有妇供滫瀡,书声歌声动邻里。
板舆不待鱼轩,列鼎不如负米,中有至乐物莫比。
酌彼金罍酒,起为颐颜寿。堂前日日春风和,棘心之诗岂足多。
我今独无空尔羡,如此堂中萱草何。