雁门春草碧,且复过滹沱。为念离群友,三年愁绪多。
鲁酒千钟意不快,龟山蔽目齐都隘。却来赵国访廉颇,还到关中寻郭解。
陈君心事望诸俦,吾友高才冠雍州。玉轴香浮铃阁晓,彩毫光照射堂秋。
人来楚客三闾后,赋似梁园枚马游。句注山边馀旧垒,五原关下临河水。
青冢哀笳出汉宫,白登奇计还天子。穷愁那得一篇书,幸有心期托后车。
又逐天风归大海,好凭春水寄双鱼。
平生好修辞,著集逾十卷。本无郑卫音,不入时人选。
年老更迂疏,制行复刚褊。东京耆旧尽,羸瘵留馀喘。
放迹江湖间,犹思理坟典。朝来阅徵书,处士多章显。
何来南郡生,心期在轩冕。幸得比申屠,超然竟独免。
春雨对空山,流泉傍清畎。枕石且看云,悠然得所遣。
未敢慕巢由,徒誇一身善。穷经待后王,到死终黾勉。
湘野源头筇一枝,黄云黑雾雨淋漓。天公有眼能青白,世路无情谩崄巇。
场屋秋风三岛梦,江湖夜雨四愁诗。苍苔翠竹檐声里,重瀹茶瓯当酒卮。
犹记天台冒雨游,归途曾此片时留。昔年风物应无恙,却惹缘悭一段愁。
自得长官后,邑人诗转工。
批书月屡满,觅荐岁常空。
柳已如蓝碧,桃元胜锦红。
终归剡溪上,举棹谢东风。
风尽天阴分野色,雁眠云影得新晴。江台寺里閒登览,屋绕吴山画不成。
洚水应垂儆,高穹岂不仁。发陈遵故事,执咎定何人。
岸落溪容改,山摧土色新。伤心问耆旧,谁与吊斯民。
楼对员山亦壮哉,时凭高处望蓬莱。沧江云起九龙舞,华表月明孤鹤来。
林下茅茨新聚落,水边杨柳小楼台。太平不用筹边策,独倚层栏赋雪梅。
何年星芒化山骨,古色苍颜势崷崒。就中别有混沌天,万象森罗了毫发。
府公移置齐云亭,一府来看零阳屏。蓬莱清浅隔弱水,君山晻霭浮洞庭。
我疑太阴照天地,山河倒影摇丹桂。又疑明河泻九天,斗牛腾光通剑气。
公馀对此独踌蹰,咫尺万里论江湖。幽篁古木在眼底,何用人间俗画图。
当年游薄宦,脱鞅到君家。摩拊紫荆树,攀缘常棣华。
芳名称月旦,萍迹寄星槎。长寿乡中客,陶然饮紫霞。