太古云已远,斯人独返淳。有书閒白日,无梦落红尘。
鸟迹平沙晚,花香小径春。澹然保终始,不愧葛天民。
杜子数相见,求我揽结诗。揽结在何处,云在彭蠡湄。
彭蠡夙所庐,今犹梦见之。一星水中央,众流浩渺瀰。
雨瀑下日夜,五老上云霓。佛事俨相望,往往幽人期。
君今构其下,敞亭览翠微。水声枕簟俱,山容杖屦随。
胜事君所独,世人那得知。为我谢五老,客子行亦归。
幕府山容敛。逢一只、江上传书小雁。密密题缄启,麦光砑、细写长亭别怨。
吴潮直接,楚尾通波,偏是相思人远。恨杀春三月,被杜宇燕尾,帘边催散。
西子湖堤,桃枝杖短。从此新声吟遍。结个藏书屋,独醉后、儿女灯前拂砚。
不耐纤毫青李,宝泓浓蘸,但擘窠零乱。枕江沙、无穷秋色,扉竹休掩。
曾负琴书到越中,别来三十五秋风。江山有待容回雁,岁月无情类转蓬。
禹穴荒烟寒木老,鉴湖旧水野田空。骑鲸人去知何在,拟向沙边问钓翁?
草屋柴门风露凉,寒瓜收蔓力锄荒。
新栽莙薘恰逢雨,欲剪芹蓝犹待霜。
牧竖归来煨芋熟,田翁相就泼醅香。
里胥偶报徵苗急,自辟閒畦早築场。
远别悠悠白发新,江潭何处是通津,潮声偏惧初来客,
海味唯甘久住人。漠漠烟光前浦晚,青青草色定山春。
汀洲更有南回雁,乱起联翩北向秦。
驱车陟峻阪,牛斃辙亦败。
羊肠虽云险,兹险最奇怪。
千里无爨烟,四顾多障碍。
烟草何茫茫,信是要荒外。
平生尝险阻,已负垂裳戒。
今兹有此行,其又谁怨憝。
上天实为之,於我无可奈。
死生安之命,靡靡咏行迈。
致命为见危,委质复何悔。
我躬即不阅,我后恤不逮。
别意说难尽,离杯深莫辞。长歌终此席,一笑又何时。棹入寒潭急,帆当落照迟。远书如不寄,无以慰相思。
何须凿井饮,门占古溪居。寂寞苔床卧,寒虚玉柄书。有期登白阁,又得赏红蕖。清浅蒲根水,时看鹭啄鱼。
雨意晚方足,秋来先送君。
横拖七尺杖,划破一山云。
白纸凭谁寄,青灯此夜分。
空遗岩底石,萝月漫纷纷。