岳阳楼句旧空传,今日登临一慨然。不是洪钧有偏党,岂容胜概独完全。
山川形势三千里,基构声华五百年。襟带西南太平世,收罗风月属私权。
仙经著灵药,兹品上不刊。
服之岁月久,衰羸反童颜。
岩居有幽子,乘时劚苍山。
溪泉濯之洁,秋阳暴而乾。
九蒸达晨夜,候火不敢安。
持之落城市,谁复著眼看。
富贵异所嗜,口腹穷甘酸。
贫贱固不暇,锥刀乃其干。
坐使至灵物,委弃同草菅。
惟君冲旷士,敦然守高间。
食之易为力,天和中自完。
故以此为馈,其容几一箪。
报我三百言,浩浩驰波澜。
何以喻珍重,如获不死丹。
方当烦燠时,把玩毛骨寒。
他年灵气成,与子骖双莺。
节物何催逼,翩翩不可留。
枫丹湘渚暮,芦白楚江秋。
只影侵霜月,孤鸣入戍楼。
天高云路杳,安稳过罗浮。
相别相逢似转轮,迹虽辽远意常亲。美羹旧手钦元老,盐菜诚心待故人。
密竹环波宁受暑,残花映叶尚留春。逍遥竟日闻嘉话,时节方知自有因。
谁将缺陷句彻名流,勾引春风入笔头。
廊庙喜登端士用,田园盍为故人谋。
曾芳草外思淮中,应海棠边念蜀游。
细雨挑灯成朗诵,剧谈如共峡江舟。
五年安出处,斯道系污隆。
血指笑余子,头颅老此公。
屋梁悬落月,花卉带香风。
生气镇长在,大江流不穷。
一舍山头路,数家溪上村。泥涂淹白昼,风月宿黄昏。
松径笙簧杂,蛙池鼓吹喧。寂寥无酒兴,迢递有归魂。
柳色溪头相照深,诗翁收拾寄清吟。晚风吹散千丝缕,巧系游人夜夜心。
尘土能污人,有如衣匪浣。驱车出闉阇,纵目尽江汉。
渔舟泛青云,潇洒雁为伴。芦花如飞雪,时逐风散漫。
可怜独清人,憔悴行泽畔。
我行欲从车,好风苦相招。谓言困行役,厌此道路遥。
骎骎四骆马,终日在岧峣。簿书更追随,精耗发欲焦。
乃复汎柏舟,锦幔兰为桡。是时春始和,暖风秀兰苕。
彼柳已青青,彼桃已夭夭。王事敢不修,我行歌且谣。
彼不知之者,谓我士也骄。不知非所知,我兹以逍遥。