悠悠感愁运,肃肃励素节。蟾华度疏棂,兰吹出丛薄。
幽虫泣烟莎,微萤映露叶。百哀攻予衷,感此重忉怛。
庭闱馀斑衣,荒垄已白骨。苟生尚何聊,从死恐亡益。
鞠凶天未悔,风急雁序拆。女须冰玉质,眼看没荒域。
山鬼不足邻,何年反尔魄。危肠尽一哭,六月霜凛烈。
自从夺所怙,残魂慨零落。虚弦已折翮,况此百中镝。
人生寄一世,常苦不满百。血气如微流,岂禁沸鼎涸。
隐忧谁复诉,任理宽万一。贝叶了诸妄,一真无悦戚。
香火有昔缘,从兹事朝夕。
秋风萧萧兮雁南归。草木摇落兮夕露沾衣。明月皎皎兮照我帷。
蟋蟀在壁兮吟声悲。蹇予山中之人兮猿狖与居。
怅独处此兮情莫能娱。怀佳人兮路修阻而莫随。
涉川无梁兮登山无车。岁冉冉其逾迈兮曷云能来。
回念昔者之欢会兮今焉别离。爱而不见兮使我踌躇。
去年中秋阴复晴,今年中秋阴复阴。百年好景不多遇,况乃白发相侵寻。
吾心自有光明月,千古团圆永无缺。山河大地拥清辉,赏心何必中秋节。
五泄佳山水,平生思一游。送子东归省,莼鲈况复秋。
幽探须及壮,世事苦悠悠。来岁春风里,长安忆故丘。
雨霁僧堂钟磬清,春溪月色特分明。沙边宿鹭寒无影,洞口流云夜有声。
静后始知群动妄,閒来还觉道心惊。问津久已惭沮溺,归向东皋学耦耕。
琢句不成添鬓丝,且搘筇杖看云移。
槐花落尽全林绿,光景浑如初夏时。
九叠峰前远法师,长安尘染坐禅衣。
十年依旧双瞳碧,万里今持一笑归。
鼠目向来吾自了,龟肠从与世相违。
酒酣更欲烦公说,黄叶漫山锡杖飞。
那知芳岁晚,坐见寒叶堕。吾不如腐草,翻飞作萤火。
白露披梧桐,玄蝉(chán)昼夜号。秋风万里动,日暮黄云高。
君子佐休明,小人事蓬蒿(hāo)。所适在鱼鸟,焉能徇(xùn)锥(zhuī)刀。
孤舟向广武,一鸟归成皋。胜概日相与,思君心郁陶。
披:覆盖。玄蝉:即寒蝉。
佐休明:辅佐休美昌明之世。指为官。小人:作者自指。事蓬篙:指隐居。徇:从,曲从。锥刀:即“锥刀之末”,喻细微之利。
广武:在今河南荣阳东北。此指明允乘舟沿黄河向广武方向而去。成皋:在今荥阳汜水镇。“成”明抄本等俱作“城”。郁陶:郁闷忧愁。
沈玉大王祠。越巫歌管参差。浊流桃浪舞冰夷。怪他新妇来迟。
望若汪洋惊河伯。泪绡红浣鲛室。洲上蜻蛉生翼。断魂犹恋倾国。