一行作吏向吴城,五见陬隅上薄冰。魏觊三章堪自约,殷源百尺敢言登。
揶揄祇送人为郡,噎媢初非我负丞。鞅掌栖迟俱害性,不知须鬓欲侵凌。
大热金石流,日色赤可畏。
鄙夫先多病,喘息仅存气。
饮冰不救渴,肤汗那容睡。
秋风几时来,不问黑貂敝。
林梢堕斜阳,凉颸飒然至。
呼童汲井泉,洒扫庭中地。
胡床得露坐,始觉有生意。
老妻破甘瓜,儿女膝下戏。
鸣蝉虽强聒,亦足代鼓吹。
坐久月照人,金波正澄霁。
惜哉疲薾甚,杯酒未敢置。
浮生能几何,荏苒忽中岁。
四时更代谢,寒暑不可避。
幻身岂长存,中有不迁义。
且享今夕凉,百年安用计。
华顶晴登挹彩霞,云君仙子列如麻。琅玕芝草幽难掇,来往时瞻白鹿车。
雁荡汀洲天汉流,奔雷喷雪下龙湫。北风晴雾濛濛合,倚石扪萝迥自愁。
合沓岩峦生紫烟,赤城遥见石梁悬。攀松帖岸窥难下,鹤驾鸾骖度羽仙。
佐县才华众所钦,重看佐郡慰民心。一时品藻归清誉,几树甘棠蔼绿阴。
枳棘忽惊丹凤老,松楸长锁白云深。宦途喜有承家子,奕奕声光动士林。
首祚欣兹践,新年喜并回。簇丝分细菜,剪胜学蟠梅。
邻里争来贺,三朝礼数频。只是羞抬眼,识郎犹未真。
软霭笼朱阁。平晓牡丹风恶。紫藤花簌簌、怕吹落。
噀雾双柑,来就新莺约。细柳垂金络。别院鞦韆,网虫低罥红索。
屐齿苔边错。笙舌炙乾金薄。米家书札里、一舟泊。
谁信薰垆画省,薇郎索寞。缓步池西角。散髻归来,卷衣深坐花幕。
大钧播群物,壤壤劳吾生。得酒足痛饮,何用身后名?
所以戒饮酒,岂矫世俗情?昨日足欢笑,今日愁思盈。
多见桃李花,语乱作棘荆。反以饮召欢,何以忘亏成?
靡谷汉诏切,丧邦周诰明。奚必宇宙内?独有屈子平。