几日春阴画不成,才过寒食又清明。霏霏红雨花初落,袅袅白波萍又生。
栏外轻寒帘内暖,竹中微滴柳梢晴。浮云万变寻常事,一瞬光阴既娄更。
迎妇金貂宅,之官铜雀台。
俱新是婚宦,有素独怜才。
簿领时能拨,图书日可开。
无劳叹州县,自足脱尘埃。
远游如飞蓬,漂泊天之涯。不及百尺楼,系在垂杨堤。
琉璃为钟玉为斝,繁弦促管花阴下。青春此乐输几人,客身皇皇一羸马。
春来雾雨久不收,上元三日月如秋。
倾城娱乐竞沽酒,旧岁丰登仍足油。楼前灯山烧荻火,光影动摇桑落洲。
太守凭高列歌吹,游人烘笑观俳优。铜盘贮梅插乌帽,从兵小史斥下楼。
侍觞行食皆官妓,目眙不言语或偷。
短长赤白皆莫校,但取一笑馀何求。譬如饮酒且为乐,不问甘苦醉即休。
归来紞如打五鼓,春寒惨惨吹驼裘。群儿嬉戏尚未寝,更看紫姑花满头。
当年辇毂参农正,今日江湖望岁星。冷局自安心有素,故人相厚眼偏青。
幅巾舒散殊官属,华衮腾骧入帝庭。一荐未为门下德,荷公敦笃好忘形。
月色清馀睡,寒霜入病躯。漏随诗思急,灯伴客心孤。
匣锁剑三尺,身沈天一隅。蛟龙困勺水,永夜忆江湖。
四海望霖雨,一人须股肱。我本田家子,蹉跎将暮龄。
相逢岂在早,一见盖已倾。谓我虽秃犀,敝帚亦足称。
持献先簬箘,长篇有明徵。公乎傥践言,庶为老亲荣。
晚风吹雨过西畴,恻恻轻寒似早秋。
燕乳鸠鸣春又老,可堪芳草唤人愁。
初寮久已往,今谁主文盟。
王公有嫡孙,见者服且惊。
胸中九云梦,笔端三折拔。
招致道山中,掉头不肯应。
论事常山蛇,持身玉壶冰。
平生谢先容,要津真自登。
才大文章伯,忠纯社稷臣。
七州钟秀异,孤屿赋精神。
德蕴圭璋润,胸涵海岳春。
麟经频得隽,槐市早称珍。
宿弊时方革,皇纲上正亲。
大廷清问降,空臆谠言陈。
力补严宸衮,深撄睿主鳞。
一元追董相,多诈耻平津。
文擅无双价,胪传第一人。
声华飞宇宙,风采耸簪绅。
贵纸宁堪数,回天仅足伦。
施行均令甲,奖谕见丝纶。
未覆金瓯墨,聊为绿水宾。
爱民如赤子,束吏似生薪。
鉴水书题遍,稽山赋咏频。
却梅清节著,诬狗滞寃伸。
贱子嗟何幸,同年盖宿因。
糟糠聊摄局,山水获联茵。
醇酎容沾醉,新诗许效颦。
独蒙青眼旧,端异白头新。
酬倡几千首,从游殆十旬。
笑谈将契阔,肝胆政轮囷。
帝梦方思说,天民伫起莘。
不才虽苦窳,终始愿陶钧。