故人相约碧溪行,风雨何期别恨生。远树白波孤棹没,空林黄叶宿寒轻。
谢公独得东山趣,郑子应惭谷口耕。安得手杯同潦倒,远寻瑶草到蓬瀛。
一片灵台玉琢成,时时点检要惺惺。通开旧壁方窥月,澄净污池始见星。
几树好梅连屋白,满庭芳草入帘青。功夫到此规模大,不为区区老一经。
天上胡星孛,人间反气横。风尘生汗马,河洛纵长鲸。
本谓才非据,谁知祸已萌。食参将可待,诛错辄为名。
万里兵锋接,三时羽檄惊。负恩殊鸟兽,流毒遍黎氓。
朝市成芜没,干戈起战争。人心悬反覆,天道暂虚盈。
略地侵中土,传烽到上京。王师陷魑魅,帝座逼欃枪。
渭水嘶胡马,秦山泣汉兵。关原驰万骑,烟火乱千甍。
凤驾瞻西幸,龙楼议北征。自将行破竹,谁学去吹笙。
白日重轮庆,玄穹再造荣。鬼神潜释愤,夷狄远输诚。
海内戎衣卷,关中贼垒平。山川随转战,草木困横行。
区宇神功立,讴歌帝业成。天回万象庆,龙见五云迎。
小苑春犹在,长安日更明。星辰归正位,雷雨发残生。
文物登前古,箫韶下太清。未央新柳色,长乐旧钟声。
八使推邦彦,中司案国程。苍生属伊吕,明主仗韩彭。
凶丑将除蔓,奸豪已负荆。世危看柱石,时难识忠贞。
薄伐征貔虎,长驱拥旆旌。吴山依重镇,江月带行营。
金石悬词律,烟云动笔精。运筹初减灶,调鼎未和羹。
北虏传初解,东人望已倾。池塘催谢客,花木待春卿。
昔忝登龙首,能伤困骥鸣。艰难悲伏剑,提握喜悬衡。
巴曲谁堪听,秦台自有情。遂令辞短褐,仍欲请长缨。
久客田园废,初官印绶轻。榛芜上国路,苔藓北山楹。
懒慢羞趋府,驱驰忆退耕。榴花无暇醉,蓬发带愁萦。
地僻方言异,身微俗虑并。家怜双鲤断,才愧小鳞烹。
沧海今犹滞,青阳岁又更。洲香生杜若,溪暖戏。
烟水宜春候,褰关值晚晴。潮声来万井,山色映孤城。
旅梦亲乔木,归心乱早莺。倘无知己在,今已访蓬瀛。
惨惨天寒独掩扃,纷纷黄叶满空庭。孤坟何处依山木,
百口无家学水萍。篱花犹及重阳发,邻笛那堪落日听。
书幌无人长不卷,秋来芳草自为萤。
莫叹江城一掾卑,沧洲未是阻心期。
浙中山色千万状,门外潮声朝暮时。
桂阳仙柳道家说,昔传苏君今是薛。聊将握槊偶时人,
便被人间称冠绝。黄杨文局龟螭蟠,琢成骰子双琅玕.
初疑月破云中堕,复怪星移指下攒。谁识兵奇势可保,
坐看将军上一道。有时彩王非所希,笑击单于出重围。
凫惊隼击疾若飞,左顾右盻生光辉。家本联姻汉戚里,
身是长安贵公子。名高艺绝何翩翩,几回决胜君王前。
扈游长乐与祈年,人望青云白日边。谪宦江南岁阴晚,
还将此道聊自遣。由来君子行最长,予亦知君寄心远。
江春行求瘼,偶与真境期。见说三陵下,前朝开佛祠。
停舟仰丽刹,绣组发香墀。咫尺空界色,天人花落时。
盛游限羸疾,悚踊瞻旌旗。峰翠羡闲步,松声入遥思。
素高淮阳理,况负东山姿。迨此一登览,深情见新诗。
君家双美姬,善歌工筝人莫知。轧用蜀竹弦楚丝,
清哇宛转声相随。夜静酒阑佳月前,高张水引何渊渊。
美人矜名曲不误,蹙响时时如迸泉。赵琴素所嘉,
齐讴世称绝。筝歌一动凡音辍,凝弦且莫停金罍。
淫声已阕雅声来,游鱼噞喁鹤裴回。主人高情始为开,
高情放浪出常格。偶世有名道无迹,勋业先登上将科。
文章已冠诸人籍。每笑石崇无道情,轻身重色祸亦成。
君有佳人当禅伴,于中不废学无生。爱君天然性寡欲,
家贫禄薄常知足。谪官无愠如古人,交道忘言比前躅。
不意全家万里来,湖中再见春山绿。吴兴公舍幽且闲,
何妨寄隐在其间。时议名齐谢太傅,更看携妓似东山。
武陵何处访仙乡,古观云根路已荒。细草拥坛人迹绝,
落花沈涧水流香。山深有雨寒犹在,松老无风韵亦长。
全觉此身离俗境,玄机亦可照迷方。
渐看华顶出,幽赏意随生。十里行松色,千重过水声。
海容云正尽,山色雨初晴。事事将心证,知君道可成。