昔游不在远,幽岩临治城。嵚岑俯潇碧,庨豁延阳明。
绿涧可径八,滑路偪仄行。泉源自何来,涓涓玉锵鸣。
疑穿云雷窟,常带鱼龙腥。寒江净泻镜,怪石坐开屏。
幽鸟驯可罗,潜蛟深莫罾。梯险接层栈,冠颠耸危亭。
俯睨极玄窞,仰攀穷青冥。蹇旷出物表,高虚挹玄英。
惜哉非吾土,不得憩此生。旧业寄阳羡,故园依晋陵。
秋风滆湖白,春色颐山青。一从绅笏去,遂使猿鹤惊。
迂疏暗时机,孱琐叨官荣。谪弃分所宜,愧恧颜已盈。
人生讵有几,世累吾方轻。愿言解羁绁,上疏还簪缨。
宁居召魂魄,恬养休性情。纷华屏外慕,冲澹严中扃。
穷年伴农圃,毕志先畴耕。
南登岳阳楼,北眺长安道。不见升平里,千山树如草。
骨肉在南楚,沈忧起常早。白社愁成空,秋芜待谁扫。
常闻诗人语,西子不宜老。赖识丹元君,时来语蓬岛。
曾于清海独闻蝉,又向空庭夜听泉。
不似斋堂人静处,秋声长在七条弦。
落第非有罪,兹山聊归止。山猿隔云住,共饮山中水。
读书时有兴,坐石忘却起。西山忽然暮,往往遗巾履。
经时一出门,兼候僮仆喜。常被山翁笑,求名岂如此。
齿发老未衰,何如且求己。
烟冷云深燕不归,径多松叶少花枝。
春风过尽无行客,白书山獐饮石池。
昨来栖卧虞山云,抚枕中宵苦忆君。荒凉白雀古萧寺,钟声咒梵空林闻。
朝云吐吞蛟蜃气,旭日滉漾波涛纹。佛楼岌嶪列峰抱,海甸苍莽孤村分。
楝花风动雪乍捲,麦秋气爽天无氛。缄书报君君不遇,孤凤踯躅求其群。
闻君山中有精舍,面势正直莲峰下。修篁万挺球玉鸣,悬泉百道飞龙挂。
房栊窈窕閒且清,花木玲珑秀而野。清风澹荡堪挥尘,白日阴森可销夏。
此中共尔静谈玄,快读数过逍遥篇。林间饱啜苍耳饭,石上一枕青苔眠。
不知尘网在何处,翩翩自谓瑶台仙。差池万事总难料,振衣欲往空茫然。
我今暂返越来溪,抱瓮山中还灌畦。秋高更礼虞山顶,期尔纵蹑青云梯。
昨日城头挂冠,今朝天外骖鸾。从教执席争席,且喜畜樊出樊。
此楼飞构自何年,作镇南州势不偏。日暮巴陵云满地,春深梦泽水连天。
登临自古怀兴替,忧乐凭谁问后先。短棹秋风聊伫望,几行征雁正孤翩。
李侯丹青胜结绿,贝阙珠宫看不足。偶研丹碧写春山,万壑千峰仅盈幅。
应知深处有神仙,花落花开度岁年。扁舟自是寻真侣,为觅桃源一洞天。
饥拾松花渴饮泉,偶从山后到山前。阳坡软草厚如织,困与鹿麛相伴眠。