送君归老出神州,缓辔东风控紫骝。客路云连吴苑树,夕阳人在浙江舟。
一尊绿酒金台别,三径黄花槜李秋。想得到时多雅趣,无边春意在芳洲。
都门晓送客,酒尽动愁颜。一见复相别,孤舟何处还。
黄花秋满目,绿水远连山。回首空惆怅,金台落照间。
幽居邻里少,江际复山阿。潮去蝉声出,天晴鹤语多。
老人能步蹇,才子奈贫何。曾见春官语,年来虚甲科。
滥得进士名,才用苦不长。性癖艺亦独,十年作诗章。
六义虽粗成,名字犹未扬。将军俯招引,遣脱儒衣裳。
常恐虚受恩,不惯把刀枪。又无远筹略,坐使虏灭亡。
昨来发兵师,各各赴战场。顾我同老弱,不得随戎行。
丈夫生世间,职分贵所当。从军不出门,岂异病在床。
谁不恋其家,其家无风霜。鹰鹘念搏击,岂贵食满肠。
秋林薄薄半栖鸦,城脚荷花一带斜。
碧色暮云三万里,不知鱼网是谁家。
盈盈一水宛秋蛇,鸡犬无声野客家。
雨后绿添沿径草,风回红谢隔墙花。
谁说黄州斗样微,满城灯火亦相辉。
痴儿方有揶揄意,却得连江雨解围。
七夕雨初霁,行人正忆家。江天望河汉,水馆折莲花。独坐凉何甚,微吟月易斜。今年不乞巧,钝拙转堪嗟。
东屯花恼只颠狂,五柳门前翠著行。
更遣大瓢来断送,忍教醒醉问渔郎。
街北槐花傍马垂,病身相送出门迟。
与君别后秋风夜,作得新诗说向谁。