莫问华簪发已斑,归心满目是青山。独上层城倚危槛,柳营春尽马嘶闲。
最是贫来韬迹宜,强争枘凿竟忘痴。客窗诗苦囊兼涩,旅梦春浓老不知。
失意无成知得少,灰心已久望燃疑。生嫌岂独刘惔妹,难笑东山掩鼻时。
入市逢迎傲骨难,逃空放浪野情宽。午窗梦蝶云为榻,春涧饮牛竹作冠。
浊酒无妨邀月饮,古琴未易向人弹。乾坤百态多新巧,白眼将来一幻看。
一雨收残暑,乡思又及秋。初寒多在竹,小梦亦生愁。
叶老虫丝卷,苔明蜗篆留。村居近三载,归计未能筹。
开帘眺夕景,寥天气清澈。广宇生夕凉,虚牖来华月。
暗虫傍砌吟,明
同是东川客。又谁知、临沧祖饯,转劳惜别。买得短艭沙岸舣,恰好波渌数尺。
最无那、风前铁笛。吹彻碧空云寸裂。看垂杨、也带愁颜色。
龙钟泪,我先滴。如其旅况真萧瑟。忆相逢、斗茶说饼,荷晨菊夕。
偻指西迟才几日,又屈落红春寂。慨携手、河梁赠策。
一纸家书修未得,报平安幸代传萍迹。归期在,桔涂月。
兴来出门去,一出澹忘归。山鸟识人意,殷勤来去飞。
濯足黄河水,濯发济阳波。清者去不回,濯者其奈何。
碧海银汉落,九天瑶镜分。五湖不载宫袍去,笑煞江东日暮云。
一从云水住,曾不下西岑。落木孤猿在,秋庭积雾深。
泉流通井脉,虫响出墙阴。夜静溪声彻,寒灯尚独吟。
勾芒畅生意,惠风改繁霜。
日月天清明,桃李春辉光。
庶情悉萌达,众羽同飞翔。
乘时各有适,皞皞齐康庄。
山人感物化,欣惬殊未央。
回视元气初,万端一微茫。
我欲观其微,因之问鸿荒。