京洛红尘里,闭门常独居。
虽无守道愧,终与趣时疏。
文举徒飞表,曹丘懒挟书。
谁怜从宦久,不及策名初。
待兔谋其拙,屠龙艺亦虚。
何当治归计,松菊绕吾庐。
瀚海秋风至,萧萧木叶飞。
如何逢汉使,犹未寄征衣。
不叹千里远,难甘一信稀。
年年沙漠雁,随意得南归。
春阳气未胜,重为阴所乘。涔涔积雨阕,惨惨馀寒增。
流云郁不开,烈风尚凭陵。夜阑闭户牖,青晕生昏灯。
僮仆悉已眠,书几久攲凭。涉猎阅旧闻,暂使心魂澄。
有如行役归,丘园恍重登。又如远别离,邂逅逢友朋。
嗟嗟宦游子,何异鱼入罾。夺其性所乐,强以所不能。
人生本不劳,苦被外物绳。坐愁清旦出,文墨来相仍。
吏徒纷四集,仆仆如秋蝇。烦中剧沸鼎,入骨真可憎。
安得插六翮,适意高飞腾。
依依高树出宫墙,摇曳青丝百尺长。愿与宣温万年树,年年岁岁奉君王。
多愁尤是别离深,折条相赠各沾襟。留住不住居人意,欲去未去行人心。
林下脱双履,窗边挂幅巾。
闲堂风掩户,断岭月窥人。
五柳先生门乍开,宅边植杖久徘徊。陌头遥认颜光禄,诘旦先乘瘦马来。
双双春燕飏云霄,楚国宫深乐事饶。会待急管繁弦际,试取纤条并舞腰。
大风沸兮云薄天,驱万乘兮纷来旋。纷来旋兮沛之宫,士桓桓兮福攸同。
大茧大如卵,小茧垂其腴。三秋上织作,君看罗绣襦。