新颓宫殿北,驿路过天堂。青霭石争出,红桥花漫香。
车研春草短,鸠唤竹山长。书册先贤在,予生亦未忙。
千僧座上此僧雄,为象为狮气尽空。印佩毗卢尊觉义,人如晋代得玄风。
花开富贵春为国,楼占云霞月作宫。一个路人无处着,却从君意问穷通。
八座台星入望高,輶轩暂得驻云涛。南溟气色传三殿,北极恩光戴六鳌。
岭路江花迎绣斧,王程春泽湿征袍。下帷旧有群儒望,万里今瞻天使劳。
翩翩五色应弘词,初入圜桥雀已驰。藜火夜分天禄阁,彩毛朝起凤凰池。
奏笺预向趋庭日,华选方逢盛世知。更有寒山樨一树,秋风遥欲与君期。
滞留怜雨雪,道路喜逢春。湖海扁舟日,乡园万里人。
尊盘随俗赏,梅柳上枝新。渐觉风光好,莺花望紫宸。
文酒经时事事谙,西山还共访名蓝。盟同泉石宁终负,歌到骊驹便不堪。
谁以去天誇尺五,繇来赋芋总朝三。扶摇九万鹏程在,六月从君暂徙南。
青田之野孕灵姿,胎化仙禽种自奇。暂游小泽离江海,旋掩云罗遂见羁。
临风未铩淩霄翅,作玩人间亦偶尔。稻粱虽重肯怀恩,延伫阶墀顿脩趾。
相怜不用卫轩乘,回首辽城路杳冥。喜有开笼当夜月,何妨轩举振脩翎。
横空一叫声嘹唳,四望苍茫失洲屿。顾影时追旧侣群,闻声还认主人语。
主人负质水仙灵,王子曾传相鹤经。他日吹笙缑氏岭,跨尔烟霞物外行。
兰蕙为芳柏为节,机杼盈霜襭盈月。卫家有妇年十馀,夫婿一朝成死别。
植来墓树尽连枝,岁月春秋屡改移。自去自来江上燕,年年还向屋梁飞。
生命不辰那复怨,偏栖并及飞来燕。含情相念转相怜,密意隔年传缕线。
岂为酬恩感故人,由来匪石心难转。卓哉妇义挺千秋,纲常道丧世悠悠。
谁似姚家生太史,母德岂但襄阳俦。二十藁砧亡,诸姑在乳哺。
非难地下从衰门悬一缕,艰虞况复百忧煎。未亡之人当门户,茫茫谁为问穹苍。
手鞠遗孤日正长,孤理遗编母理织。相对寒檠夜未央,跳丸得似流光疾。
四十馀年如一日,一朝太史振家声。天赉皇家作良弼,始知大贤奋迹自多奇。
是母故能生是儿,鸿鹄育成苞凤彩,此志宁教燕雀知。
南岩望北峡,双掌擘芙蓉。一自禺阳去,长教鸟篆封。
开山今日事,采药异时逢。坐久尘心洗,遥闻隔寺钟。
为园墙东清心客,春事犹及与客吟。新径移花植千本,隔墙借树高十寻。
月池共爱好夜色,风林如欲逗春阴。落落对尔多古意,流连沈醉忘更深。