身外荣枯时与命,眼前好恶古犹今。不须指拟文章力,且要消除人我心。
贫甚可无餐玉法,闲多好和玩珠吟。春残任待花饶笑,竹几蒲团味自深。
鹤发贤哉母,冰清又玉温。早同夫傃隐,晚受子貤恩。
箕笔营新竁,铭文托后村。登堂曾及拜,吟望暗伤魂。
良人一别妾,长剑远从戎。涕泪青楼里,音书紫塞东。
关河秋色动,机栘月华空。亦有寒衣在,年年望北鸿。
青海传烽燧,黄沙入鼓鼙。单于屯塞北,大将出辽西。
落日胡笳惨,悲风汉马迷。燕将有奇石,勒笔待君题。
连营鼓角夜星环,擐甲弓刀晓露閒。列障三边开幕府,勒兵万骑出萧关。
黄河日落人旋渡,青海春深雁未还。闻道南庭先效顺,轻车齐会涿邪山。
辽海初生月,长城几度秋。夜吹羌管笛,风满戍亭楼。
紫塞斜银汉,青天澹玉钩。如何渭桥渡,止道似牵牛。
锦袷胡儿黑如漆,骑羊上冰如箭疾。蒲萄酒白雕腊红,
苜蓿根甜沙鼠出。单于右臂何须断,天子昭昭本如日。
一握黳髯一握丝,须知只为平戎术。
去年转斗阴山脚,生得单于却放却。今年深入于不毛,
胡兵拔帐遗弓刀。男儿须展平生志,为国输忠合天地。
甲穿虽即失黄金,剑缺犹能生紫气。塞草萋萋兵士苦,
胡虏如今勿胡虏。封侯十万始无心,玉关凯入君看取。
回也曾言志,明君则事之。中兴今若此,须去更何疑。
志列秋霜好,忠言剧谏奇。陆机游洛日,文举荐衡时。
虎迹商山雪,云痕岳庙碑。夫君将潦倒,一说向深知。
下营依遁甲,分帅把河隍。地使人心恶,风吹旗焰荒。
搜山得探卒,放火猎黄羊。唯有南飞雁,声声断客肠。
归去是何年,山连逻逤川。苍黄曾战地,空阔养雕天。
旗插蒸沙堡,枪担卓槊泉。萧条寒日落,号令彻穷边。
虏寇日相持,如龙马不肥。突围金甲破,趁贼铁枪飞。
汉月堂堂上,胡云惨惨微。黄河冰已合,犹未送征衣。
南北惟堪恨,东西实可嗟。常飞侵夏雪,何处有人家。
风刮阴山薄,河推大岸斜。只应寒夜梦,时见故园花。
不是将军勇,胡兵岂易当。雨曾淋火阵,箭又中金疮。
铁岭全无土,豺群亦有狼。因思无战日,天子是陶唐。
榆叶飘萧尽,关防烽寨重。寒来知马疾,战后觉人凶。
烧逐飞蓬死,沙生毒雾浓。谁能奏明主,功业已堪封。
万战千征地,苍茫古塞门。阴兵为客祟,恶酒发刀痕。
风落昆仑石,河崩苜蓿根。将军更移帐,日日近西蕃。
狼烟在阵云,匈奴爱轻敌。领兵不知数,牛羊复吞碛。
严冬大河枯,嫖姚去深击。战血染黄沙,风吹映天赤。