深渊万丈客心惊,绕树穿云拄杖行。拦道山猿挥不去,牵衣觅食自多情。
千里河烟直,青槐夹岸长。天涯同此路,人语各殊方。
草市迎江货,津桥税海商。回看故宫柳,憔悴不成行。
夜久叶露滴(dī),秋虫入户飞。
卧多骨髓(suǐ)冷,起覆旧绵衣。
秋天夜里叶子露水滴,秋季虫子在房间里飞。
躺久了感觉全身寒冷,只能起身走动穿棉衣。
夜久:指秋季的夜漫长。叶露:夜晚的树叶上留有露水。
骨髓:运用对比描写环境冷。覆:遮盖;掩盖。
庶品颁来出豆笾,亲尝深仰道如天。此心若也含微玷,举箸能无愧圣贤。
扶桑冉冉金乌飞,翠连万朵迎朝晖。琼云捲絮互吞吐,玉女峰头应晒衣。
山深似是蓬莱岛,弱水无波自环绕。五粒松枝千岁桃,中有仙人拾瑶草。
流泉百尺垂晴虹,高阁下瞰冯夷宫。幽亭隔渚对深院,赤阑远见危桥通。
眼前佳景看不足,更爱渔舟两相逐。安得投閒弄水云,来侣鱼虾友麋鹿。
蒲萄架空堕殷玉,遥夜露寒生体粟。暗蛩栖草鸣不平,无丝络纬空劳促。
梦魂苦短道苦长,万山深处非吾乡。玉虫摇缸萤入屋,去雁来鱼应可卜。
醒眼荧荧愁万斛。
月夕露为霜,心知厌独房。
吟残犹拥鼻,望极自回肠。
鬓减前秋绿,衣消外国香。
星津谁待报,织素未成章。
豫章南国一都会,夕拜东臺最上流。
捧诏暂辞青锁闼,携家便泛木兰舟。
褰帷听讼民谣洽,解榻延宾主礼优。
祇恐徵黄在朝暮,西山灵药未容求。
倦游归旧隐,岁月易侵寻。世事不挂口,故人常在心。
病思囊少药,贫笑壁无琴。杜老愁花鸟,诗篇只谩吟。
一从归白社,不复到青门。时倚檐前树,远看原上村。
青菰临水拔,白鸟向山翻。寂寞於陵子,桔槔方灌园。