客里过从喜二生,云和夜夜玉壶冰。长河寄得临分语,莫把灵台泥俗情。
翠柏苍松几岁寒,菊窗竹牖共平安。百年勋业寰中满,万古声名鼎上看。
去年程课略加勤,今岁深期日日新。万事何如吾道重,丁宁莫枉此生身。
春风未雌雄,尊酒自贤圣。燕巢楼阁间,莺语花柳静。
冯驩客传舍,弹铗歌不已。托身孟尝君,惟有一剑耳。
何事食无鱼,何事出无舆。先生犹有剑,至我剑亦无。
一来曹南郡,优游聊自娱。春风吹我衣,春草生庭除。
小便胞略转,晚发手自梳。仰面送归雁,低头羡游鱼。
幸有薄薄酒,浸渍满腹书。安得待天命,吾心亦何如。
长铗莫漫弹,何必忆吾庐。
苍黄避地出连州,邃谷深岩懒转头。归路始知山水好,少留村驿当闲游。
汝水相逢今几年,只今同住海南偏。月明本自无亏缺,山色何尝有变迁。
他日会逢昆弟语,一时惊散老狐禅。倘因居士闲开口,却作冲和二月天。
所至留连不计程,两年坚卧厌南征。荒城日短溪山静,野寺人稀鹳鹤鸣。
药裹向人闲自好,文书到眼病犹明。较量定力差精进,夜夜蒲团坐五更。
数亩幽畦满小园,儿童无事亦嘲喧。水摇日影上檐角,风送花香来鼻根。
病去只留花作伴,客来常欠酒应门。城南旱夌尘埃里,不借春江一尺浑。
忍穷吾有味,雕句汝无功。客舍嚣尘里,春随浩荡中。
初无买山费,真与住庵同。更想颜氏宅,箪瓢亦屡空。