黄河吹风暗平川,东流之水清且澜。
明月不如长年好,照我离离满秋前。
明年此夜月还明,我是荆江云水人。
劝君莫唱乌栖曲,千古悲凉鬼神哭。
富贵从来我自知,商岩霖雨偶愆期。祇应须鬓年来改,不及高宗梦里时。
僧舍清凉竹树新,初经一雨洗诸尘。
微风忽起吹莲叶,青玉盘中泻水银。
湘水终日流,湘妃昔时哭。美色已成尘,泪痕犹在竹。
形胜当年百战败,子孙容易失神州。金川事去家还在,《玉树》歌残恨未休。
徐邓功勋谁甲第,方黄骸骨总荒丘。可怜一片秦淮月,曾照降幡出石头。
苍苍山阁晚,杳杳隙尘秋。偶上多时立,翻成尽日愁。
草平连邑动,河满逐江流。下视穷边路,行人在陇头。
东西南北人,高迹自相亲。天下已归汉,山中犹避秦。
龙楼曾作客,鹤氅不为臣。独有千年后,青青庙木春。
漠漠阴凝水墨天,雨丝成阵拂窗前。千层叠巘笼轻霭,一带澄江锁淡烟。
归思似云空散乱,名踪如系尚留连。当时错笑悲风赋,今日閒愁顿黯然。
君不见南薰门,铁炉步,神矛丈八舞长蛇,双练银光如雨注。
又不见铁浮屠,拐子马,斫胫钢刀飞白霜,贯阵背嵬纷解瓦。
义旗所指人不惊,王师到处壶浆迎。两河忠义望风附,襄邓荆湖唾手宁。
朱仙镇上马如虎,百战经营心独苦。赐环竟坏回天功,卷旆归来卧枢府。
钱塘宫殿春风轻,娇儿安宴醉未醒。徒令功臣三十六,舞女歌儿乐太平。
虎头将军面如铁,义胆忠肝向谁说。只将和议两封书,往拭先皇目中血。
将军将军通军术,君命不受未为失。大夫出疆事从权,铁马长驱功可必。
功成解甲面赤墀,拜表谢罪死不迟。惜哉忠义重山岳,智不及此良可悲。
乌乎肆谗言,加毒手,申王心,循王口,蕲王湖上乘驴走。
五国城头帝鬼啼,胡儿相酌平安酒。
长安二月三月时,千门万户春风吹。
绮构瑶台高照耀,香车宝马并驱驰。
驱驰照耀皆豪贵,九棘三槐夹三市。
鼎食钟鸣将相家,朱帘绣柱王侯第。
王孙公子盛繁华,山珍海错弃泥沙。
银鞍斜度官沟柳,丹毂横移上苑花。
花红柳绿春明媚,娇鸟乱啼花雨细。
琼宫锦殿傍云开,鼍鼓龙箫震天起。
美人内屋艳神仙,铅华炫转春争妍。
烨烨珠屏交彩幄,隐隐罗帏分玳筵。
兰肴桂酒芬芳发,象筋瑶杯光彩彻。
翠釜金罍不暂停,雕盘玉碗纷成列。
回瞻复道接龙甍,都城佳气正氤氲。
双龙绛阙凌青汉,九凤红楼彻紫云。
紫云翠雾碧烟空,文窗藻槛何玲珑。
流莺独绕昭阳殿,芳草深迷长乐宫。
汉代中兴富名将,百战功成心益壮。
闲来赌酒聚欢娱。
意气相排不相让。
半酣径上宝钗楼,赤阑四面俯皇州。
一群粉黛成歌舞,千种风流坐劝酬。
楼前两两鸳鸯度,楼下双双凤凰举。
鸣榼背解玉纤轻,弄色凝情羞不语。
就中心事可谁同,平明扶上玉花骢。
自言百世无衰老,自谓千载长英雄。
可怜光景留难住,秋风一夕生庭树。
歌亭寂寞荒草寒,舞榭萧条残叶暮。
昨日红颜美少年,今朝潦倒那能数。
将军舍外无人过,廷尉门前堪雀罗。
吁嗟盛时不复作,金茎铜狄随消磨。
君不见广成山中白云宿,安期海上颜如玉。
轩辕已驾鼎湖云,汉武终归茂陵麓。
别来倏忽三千年,海水几度桑田绿?