我欲长生梦,无心解伤别。千里万里心,只似眼前月。
不愁寻水远,自爱逐连山。虽在春风里,犹从芳草间。
去程何用计,胜事且相关。旅逸同群鸟,悠悠往复还。
南地随缘久,东林几岁空。暮山门独掩,春草路难通。
作梵连松韵,焚香入桂丛。唯将旧瓶钵,却寄白云中。
少年多义气,壮志在功名。许国千金重,捐身一羽轻。
旌旗风外捲,笳鼓月中鸣。誓斩楼兰首,尘清万里城。
閒来不忍倚危楼,一度凭高一泪流。极目青山斜照里,寒烟衰草接松楸。
严风吹霜百草枯,胡儿马肥思南驱。长戈飞鸟不敢度,扼胡岭下行人无。
钩钤一夕妖星过,贼臣自掣居庸锁。藏金郿坞未厌深,长安三日燃脐火。
胡兵数道下山东,旌旗绛天海水红。胡儿归来血饮马,中原无树摇春风。
橐驼毡车载金帛,城上官军空叹息。累累妇女过关头,回望都门心断绝。
汉家公主嫁乌孙,圣皇重战议和亲。北望一舍如天远,黄沙茫茫愁杀人。
田侯落落奇男子,主辱臣生不如死。殿前画地作山川,请以义军相表里。
恨我不得学李英,爱君不减侯莘卿。子明又请当一面,禁中颇牧皆书生。
横遮俘尸三十万,潼关大笑哥舒翰。上书慷慨请长缨,临风铩翮空三叹。
思远卑栖地,凭高独望辰。峡云低度晚,野水净含春。
语鹤关梁迥,归鸿岁月新。不堪回首处,横笛倍伤神。
郁郁庭松影,楼头明月悬。渐离东壁角,已到北堂前。
冷逼虫声急,寒惊雁阵连。疏星垂露里,一片有情天。
霓车遥去白云端,鸡犬纷纷随羽翰。丛桂未须淹隐士,长裾元自笑王官。
坐令楚国轻千乘,肯向秦关试一丸。何事茂陵空好士,金茎寂寞露光寒。
水漫孤村白,花依别屿红。阴阴沙际日,细细午前风。
贳酒从邻媪,呼舟学钓翁。一春唯寄兴,山色鸟声中。