舍南水落沙成堑,北笋山高鸟自鸣。幸有樽罍供晚酌,不愁风雨阻春晴。
人生重离别,况此双鬓蓬。
亭柳非故色,昨夜吹霜风。
临分复携手,野色犹蒙蒙。
愁深转无语,写入潺湲中。
一水分两支,来共高高峰。
出山暂相失,到海终相逢。
战国事纵横,廉隅初灭裂。强嬴灰六籍,名教寖衰歇。
卯金新典礼,蠹简访遗缺。人材就教育,士检敦修洁。
贤哉二大夫,梦觉槐安穴。功名我何有,剑首吹一吷。
约日俱移疾,乞身良勇决。两宫赆黄金,恩遇顾不亵。
送车数百两,祖帐都门诀。冥鸿谢缯缴,天马落羁绁。
倒囊促供具,宾族相娱悦。父子以寿终,名声日星揭。
人谁不学步,卒莫践其说。寥寥阅魏晋,得一陶靖节。
平生腰骨硬,肯向督邮折。后世无问津,风流冷于铁。
龙眠以画隐,游意睎往哲。呜呼纸上影,生气犹凛冽。
宫师廊庙具,天为苍生设。莫袭异姓封,长揖稷与契。
云何眷短幅,摸索墨漫灭。况为山九仞,一篑功可辍。
盍睎凤巢阁,姑置鸥歃血。方将荐庙堂,微公孰曲蘖。
致君尧舜上,钟鼎载勋烈。归艇渺烟波,晴楼醉松雪。
古今虽异时,出处同一辙。款图幸不恶,蚤计正恐拙。
两疏傥有灵,抵掌冠缨绝。
我家崆峒南,丁年习骑射。每忆逐群獐,应手相枕藉。
一行吏风尘,此事更何睱。朝来阅短幅,归兴辄命驾。
丹青知谁欤,想与二易亚。看猿良独痴,失林还可讶。
尔躯幸无罪,尔肉鲜可炙。毛脐竟自贼,何异狨与麝。
水草苟自足,慎勿害农稼。恐逢曹景宗,数肋不汝赦。
城上危楼高缥缈,城下澄江复相绕。
有时漾影入中流,俯看鱼游仰飞鸟。
近楼多少未行舟,满江落花洒汀洲。
人同江狎不怕浪,登楼对酒弹箜篌。
大别山头白云起,金口渡边雨如洗。
半钩新月上孤城,还照高楼与江水。
晴江依旧泻浔阳,横鹤无由归故乡。
一声玉笛起何处,燕扑阑干花影长。
我心不转本非石,世路爬沙任退尺。
杯酒高怀独未忘,只有三万六千日。
原宪虽贫亦非穷。石发溪毛放箸空。
已遣寸毫饱风月,安得高堂列鼎钟。
明朝莫怕山如削,夹路花香破酒恶。
世间得失竞鸡虫,一笑危岑天地廓。
枯树淡秋影,湿云凜夕阴。
江天一声雁,世事百年心。
疏雨微云隔岸山,乱花芳草曲江干。
谁家帘幕临官道,一阵东风燕子寒。
去年大雪埋尺箠,水北荔枝遭冻死。共嗔北客带寒来,我欲分疏谁受理。
今年诸峒十分熟,东江不下龙川米。南翁北客两欣然,孰与忍饥餐荔子。
老夫无住相,大是个中人。
聊作宰官相,偶名居士身。
拍手与化笑,同床怜吾真。
端来趁斋鼓,共坐不曾嗔。