袅如垂线软如茵,古流蒙茸映晓痕。
解憾有情迷雾雨,恣生间地杂兰荪。
绿铺春色围茺寺,远榇斜阳接钓村。
波翻别浦情无尽,日下重楼望欲迷。
独鸟自飞烟漠漠,行人不驻雨凄凄。
王孙何事征鞍晚,兰泽空闻杜宇啼。
夜冲江浦始停舟,天际萧骚急雨收。
枕上月华清到晓,簟间风意冷如秋。
一溪碧水怀归意,九陌红尘倦旅游。
待得星稀城角断,旧酲消尽起新愁。
秋风吹古道,木叶堕征衣。明月今宵缺,孤云何处飞。
关山行路恶,文字赏音稀。莫待相思剧,天寒早赋归。
将军养士如养獒,发纵指嗾追烟䬞。鱼肠刷土松纹膏,白羽朱肉啼哀猱。
石头城下跳重濠,黔西猛兽纷腾逃。红勒盘雕蕃锦袍,团花渍血铁不挠。
凭轼大呼风怒号,竖发上指星生毛。腰间淡淡流秋涛,马蹄四举空中高。
近不见人惟见刀,磨盾刮甲声嗷嘈。冤霜一夜零蓬蒿,旂常日月无勋劳。
国士坐法缘连敖,符鸠哑哑悲云旄。陆剸犀兕水断鳌,兜鍪貂蝉荣汝曹。
病枕方行药,公门似隐居。
孤烟寄庭木,微雨长秋蔬,
宦薄惭骑马,山高梦结庐。
期僧仍未至,慵写与人书。
庭皋鸣落木,游人感秋风。
援琴起中夜,鲜复襟期同。
寒蛩响檐侧,高雁翔云中。
鸡鸣戒行李,微日东窗红。
游从集盘榼,酒尽情未终。
行人难久留,矫首成西东。
愿言尺素书,岁岁常相通。
江上愁心送客时,秋风袅袅动相思。武昌无限新栽柳,偏向章台折一枝。
依然被底有馀温,尚恐轻寒易中人。最是梦回呼不应,昏镫落月共栖神。
花开金谷几经春,一曲清歌委路尘。到底绿珠同日死,季伦才是有情人。
邓尉山前古佛宫,湖波万顷贮群峰。欲寻老子当年处,五杏参天宝殿东。
不爱人间紫与绯,却思松下著山衣。
春郊雨尽多新草,一路青青蹋雨归。
金丸手自摘,色味香三绝。从来天者全,风韵迥然别。