闻道西楼下,香风飏绮罗。
无钱沽酒得,不醉奈愁何。
老去春缘薄,慵来睡兴多。
闭门终一枕,亦不梦南柯。
吴王从骄佚,天产西施出。岂徒伐一人,所希救群物。
良由上天意,恶盈戒奢侈。不独破吴国,不独生越水。
在周名褒姒,在纣名妲己。变化本多涂,生杀亦如此。
君王政不修,立地生西子。
春气融融杨柳阴,黄鹂枝上弄清吟。携柑载酒人何处,孤负东君一片心。
春阴黯淡蔽人家,野水新生尚露沙。客子未归寒食近,满城风雨落梨花。
竹翠苔花绕槛浓,此亭幽致讵曾逢。水分林下清泠派,
山峙云间峭峻峰。怪石夜光寒射烛,老杉秋韵冷和钟。
不知来往留题客,谁约重寻莲社踪。
芳草晴时春日低,樱桃花发乱莺啼。
也应船上看山色,不似青山送马蹄。
人世阴晴了未知,一僮一鹤自相随。
已无少小尊前梦,惟有老来乱后诗。
花落鸟啼眼几觉,水流云散醒多时。
蟠桃结实三千岁,知熟黄粱几度炊。
黄祗是祗,我其夙夜。
夤畏诚洁,匪遑宁舍。
礼以琮玉,荐厥茅藉。
念兹降康,胡宁克暇。
朝见芙蓉霜,暮闻梧桐雨。
纵有清夜月,秋光复几许。
宾鸿自北来,野泊未有主。
耿耿银河开,无人见牛女。
老至自悲秋,空阶听蛩语。
流萤照我床,余凉生白皦。
樽中酒不空,与君忘尔汝。
灵岳何年帝子游,遗踪閒得共冥搜。千寻怪石看疑堕,万壑长松听欲流。
寺记齐梁馀断碣,人思李郭有虚舟。凭高久坐烟霞晚,一笑真成汗漫游。