丞相南征定有无,幕中谁是骋良图。
遥知贼胆纵横破,绕帐生犀一万株。
白袷行人又远游,日斜空上映花楼。
愁丝堕絮相逢著,绊惹春风卒未休。
春庭晓景别,清露花逦(lǐ)迤(yǐ)。
黄蜂一过慵(yōng),夜夜栖香蕊(ruǐ)。
春天的庭院黎明过后,晶莹的露水趴在花上,花丛曲折连环。
黄蜂一飞过花朵就变得慵懒困倦,每夜都停留在芬芳的花蕊上。
逦迤:曲折连环貌。
慵:困倦,懒得动。
禅翁竟补栖禅处,兔角龟毛杖佛僧。久厌宗雷同保社,却凭章贡浊埃尘。
定携天上苍鹰爪,去接西江白业宾。大庾岭头梅正好,同风千里一枝春。
嫣然粉面郎,上马能据鞍。身非行秘书,亦复磨铅丹。
六籍火攻馀,渡河惑亥豕。毫端虽有神,颇能正朋字。
周郎怀抱好知音,常爱山僧物外心。闭户不知芳草歇,
无能唯拟住山深。感通未合三生石,骚雅欢擎九转金。
但似前朝萧与蒋,老僧风雪亦相寻。
自来自去动洪炉,无象无私无处无。回雁不多消气力,
染花应最费工夫。溟濛便恨豪家惜,浓暖深为政笔驱。
莫讶相逢只添睡,伊余心不在荣枯。
阇黎信耆㝛,貌古神清完。如尚处榛狉,未入今世间。
与之论俗情,钝若椎刺穿。几昧马几足,况识机械干。
见人辄谈法,不视憎喜颜。科判舍经本,诵解波澜翻。
剖晰义微妙,贤首及慈恩。古说久蒙晦,光明兴舌端。
乃知其中利,凛然持太渊。闻者无愚知,悟解增悲欢。
嗟我尝脩心,勤在此生前。自从一念失,漂转来尘寰。
譬若乘蜀舟,东下三峡关。迅忽造海壖,矫首求西还。
溯流青天上,得不劳且艰。爱师秉直心,启子三昧门。
师亦喜我意,不谓鄙且顽。相从宜不厌,勿论暑与寒。
不待盛言说,目击道已存。
大雾被野天为遮,海东遏不翔金雅。寒威逼人敛默息,倏忽眼眩生奇花。
是时夹道万冻木,半生半死交杈枒。含灵孕气作怪异,缬如桃李冬扬葩。
苍龙立海负冰雪,天女隳地纷珠珈。黄帝此夜战涿鹿,蚩尤肩髀埋谽谺。
三军凯旋尽解甲,乱挂林木光明霞。千形万态未易究,琮琤忽坠当吾车。
发书占策苦不得,野老能说殊亦佳。或云休徵备饭瓮,梱载千亿收禾麻。
或云此咎达官怕,有鬼欲瞰高明家。从来休咎两难定,况何与此枯树耶。
红垆围坐别妻子,敦㝛起看聊矜夸。虚荣幻象岂久据,午位已正阳轮加。
饥肠得食出戏语,荒店冻壁题欹斜。
日暖郊前雪尽时,东风吹起绿初齐。人来花下禽偷避,客到山前路已迷。
洛邑少年金作弹,杜陵骄马玉为蹄。歌楼酒市无寻处,踏遍青青日已西。