化工出奇变,谁哉执其枢。山川气忽凝,浑浑一色敷。
大海起雪涛,宛在平地铺。烟耶果云耶,脚底万顷馀。
漠漠混浓淡,悠悠忘卷舒。缥渺亘林野,奄忽弥八区。
南北知几阡,东西几陌踰。谅无町畦隔,亩计安可拘。
身登太素上,清旷聊自娱。但见三两峰,顶露青芙蕖。
泊然脱世氛,喜与此物俱。或言近灵湫,疑是龙所嘘。
长飙生树杪,天地廓如初。
西方石为简,东山人可与。
不用量三江,聊以压四虎。
山以石得名,土惟山之贼。
如何云此山,土石相充斥。
土上而石下,无良跻有德。
土实最下底,位高忝厥职。
或云三千年,此土化为石。
顽阴不坚阳,如寄暂容迹。
因知造化功,不出纤毫力。
君子自苦辛,小人多羽翼。
念从开辟来,久矣莫变革。
吾其柰此何,唧唧复唧唧。
杏园红过雪披离,杨柳无风绿线齐。寒食人家在原野,乳鸦墙外尽情啼。
翠叶轻笼豆颗匀,胭脂浓抹蜡痕新。
殷勤留著花梢露,滴下生红可惜春。
佳人初唱采莲词,正值花开日午时。不是污泥能不染,何缘清赏满涟漪。
三月东风吹雪消,湖南山色翠如浇。
一声羌管无人见,无数梅花落野桥。
我家洗研池边树,朵朵花开澹墨痕。不要人誇好颜色,只留清气满乾坤。
玉妃步月影毵毵,燕罢瑶池酒正酣。
半夜不知香露冷,春风吹梦过江南。
有地须种木兰花,有树好宿双啼鸦。木兰女儿能代父,慈鸦之雏能哺母。
姚家堂中如画图,鹤发高居彩衣舞。当年兵尘暗乡关,扶携稿砧烟瘴间。
天留晚福在平世,去家万里仍生还。有儿有妇供滫瀡,书声歌声动邻里。
板舆不待鱼轩,列鼎不如负米,中有至乐物莫比。
酌彼金罍酒,起为颐颜寿。堂前日日春风和,棘心之诗岂足多。
我今独无空尔羡,如此堂中萱草何。