兴化年来彻骨贫,口生白醭面生尘。
不知那个无思算,来饱无心闲道人。
浑沌无本象,表里同一照。古今若须臾,群真资众妙。
五阴绝纤翳,幽阳播灵耀。王乔并羡门,吾与尔同调。
闲卧东窗云,遂得天然趣。
枕上桃花源,花开不知数。
啼鸟自无心,何事客惊寤。
翩翩峰畔霞,亹亹溪前树。
俄顷梦还成,去尽春山路。
山,耸峻,回环。沧海上,白云间。商老深寻,谢公远攀(pān)。古岩泉滴滴,幽谷鸟关关。树岛西连陇(lǒng)塞,猿声南彻荆蛮。世人只向簪(zān)裾老,芳草空余麋鹿闲。
商老:商山四皓,东园东、绮里季等秦末隐居商山,年八十余。“谢公”句:指谢灵运喜游山玩水。岛:疑当作“鸟”。簪裾:贵宫之服饰。
牡丹半坼初经雨,雕槛翠幕朝阳。娇困倚东风,羞谢了群芳。洗烟凝露向清晓,步瑶台、月底霓裳。轻笑淡拂宫黄。浅拟飞燕新妆。
杨柳啼鸦昼永,正秋千庭馆,风絮池塘。三十六宫,簪艳粉浓香。慈宁玉殿庆清赏,占东君、谁比花王。良夜万烛荧煌。影里留住年光。
北风吹霜霜月明,荷叶枯尽越水清。别来几度龙宫宿,雪山童子应相逐。
百年泛飘忽,万事系衰荣。高鸿脱矰缴,达士去簪缨。
始从天目游,复作罗浮行。云卧石林密,月窥花洞明。
全形在气和,习默凭境清。夙秘绛囊诀,屡投金简名。
钟管促离觞,烟霞随去程。何当真府内,重得款平生。
閒居潘岳苦职司,多病茂陵空支离。身不归去欲谁与,邑有流亡翻自嗤。
山中宿莽鸟雀怨,檐畔梅花冰雪知。寒江日暮美人远,极目高原有所思。
万动无劳撼古今,青天到老亦难任。閒条閒絮犹何物,系得男儿几许心。
梅花夜开香满溪,溪上月出风凄凄。开门出溪看花去,落花流水无东西。
流水东流不复返,落花满地贱如泥。老夫愁花愁不得,况乃双双啼水鸡。
君不见颜渊盗蹠贤与愚,夭寿颠倒不可期。枝间月落且归去,明日看花还杖藜。