九月过姑苏,江头霜草枯。
西风吹叶尽,愁杀夜栖乌。
栖乌月明里,霜重惊还起。
无处托安巢,哑哑渡江水。
江波浅复深,东去无还心。
《白苎》吴宫曲,能成哀怨音。
只言欢乐长相保,青春几时秋又老。
可怜西子断肠花,不及虞姬美人草。
舞罢垂杨金缕衣,椒房绛烛明星稀。
越骑争驰海山动,吴歌尚绕梁尘飞。
梁尘飞飞《白苎》哀,乌啼夜半阊门开。
鸱夷浮江麋鹿来,月明犹照姑苏台。
自君之出矣自君之出矣,无处托鳞音。
思君如昼烛,泪尽不明心。
华灯照广席,锦瑟弹朱丝。
一弹再三叹,进酒卿莫辞。
丈夫成名垂不朽,彭生早试穿杨手。
彩凤朝鸣岗上桐,骊驹莫系门前柳。
门前柳条冬尚青,城南桂桨翻玉瓶。
船满引百分劝,出门不顾蓬中萤。
君不闻洛阳贾生对宣室,长安九衢皆动色。
长安九衢横九天,尔如神驹当自力。
我昔侍从金门中,誓师牧野初成功。
功成治定四海同,条牧再见承平风。
尔行决科期第一,狐裘蒙茸发如漆。
莫辞更尽金屈卮,直上排云振双翮。
桂水秋风高,扁舟过摐末。
西来佳公子,袖拂湟川月。
公子芳年狐白裘,抱琴来访丹山丘。
云边举手笑相揖,凌云意气横清秋。
高谈雅论倾四座,自言曾到燕山游。
雪中射虎随飞将,原上呼鹰从列侯。
酒酣驰向城南猎,腾身飞鞚轻一瞥。
赤手获得千年狐,路人纵观夸勇捷。
卿家严君谁得如,湘南昔日专城居。
将门有将今复见,见此沧波明月珠。
明珠白璧相照耀,知音更学丝桐妙。
传得吴侬《子夜歌》,弹为楚客《阳春》调。
尔有吴越思,言之使我迷。
罢琴惆怅孤月落,哀猿老树临双溪。
他年同泛山阴雪,听尔琴中《乌夜啼》。
绿阴驰道绕隋宫,拂雨撩烟送晚风。
万树千条都折尽,不堪回首画桥东。
丝纶阁下五云飘,政事堂中八座超。班马文章传旧学,夔龙勋业庆新朝。
宫花露重金茎赐,御柳风清玉佩摇。江海微生叨近侍,也随丹凤舞箫韶。
二妙联英标,眷言顾榛莽。良晤谐夙心,玄谈慰幽怆。
江蘼淡新绿,谷莺闻远响。感此离索情,浩荡烟霞想。
夷白抗浮云,临清延素赏。何因继芳躅,一丘同偃仰。
君不闻阴山敕勒川,胡儿饮马来翩翩。狼头大纛三万落,弯弧注槊雄燕然。
乌桓古道黄沙塞,青冢芳原白骨田。汉将鹰扬遥度碛,戎兵兽骇复窥边。
边烽夕照甘泉殿,杀气浮空白如练。右地连营夜合围,左贤鸣镝朝驰战。
闻道嫖姚新筑城,先令都护出奇兵。三门八阵互缠绕,万众一心同死生。
偏裨转斗血凝肘,箭锋流星饿鸱吼。卷甲遥搴大校旗,横戈怒落单于首。
愁云惨日凝沙漠,败马号鸣霜草枯。金裘宝玦青珊瑚,阏氏花颜泣路隅。
含悲掩袂辞穹庐,雕盘跪进紫驼酥。军中椎牛日高会,蒲萄寒香浓不醉。
振旅先论卫霍功,封侯未数金张贵。封侯意气本雄豪,谁识沙场汗马劳。
惟有城南征战地,髑髅京观长蓬蒿。
世间万事尽筌蹄,尘外工夫好者希。
大道精通元自在,旁门浅陋谩多岐。
六年铁治劳经画,九转金丹默受持。
归去小溪溪上坐,要求消息在婴儿。
驱马街中哭送君,灵车碾雪隔城闻。唯有山僧与樵客,共舁孤榇入幽坟。
宫柳初开一抹眉,武昌城下乍逢时。
春来树树烟条绿,欲认何枝是旧枝。
寒食东风已满城,小枝纤弱拂啼莺。
东君不惜离人苦,又向前年折处生。