地偏春自胜,市远客尤稀。草阁开清昼,溪航载落晖。
杂花晴簌簌,轻燕晚飞飞。问讯东邻老,还容觅钓矶。
何人拂绢素,写此房驷精。一马老伏枥,志在千里行。
二马骋踶齧,角壮犹龙腾。一马方辊尘,海岸翻鲲鲸。
画师惨淡意,落笔矜多能。我观寓所感,国制贵有经。
唐人重马政,分屯列郊坰。当时百万匹,肃肃罗天兵。
东封与西荡,岁用不可胜。嗣王猎其馀,尚足开中兴。
乃知三军本,匪马将奚凭。圣经说备预,万古为世程。
仓卒事亦办,未免众目惊。我思立仗间,振鬣伸长鸣。
吾言固刍荛,圣经其可轻。
煌煌金节按江城,驿路梅花正小春。
闻说争迎来满道,定将可术慰斯民。
憩棠异日夸南国,怀橘归时拜寿亲。
汉泽会看均一路,要令治象复熙淳。
未果为云逐去龙,楚江行处玉涵空。斡旋地利来天上,笼络人才入彀中。
仕路莫惊离合易,贡闱犹想笑言同。龙山便到秋还近,幽兴从他落帽风。
江海怜君在,文章逐转蓬。汉亭怀孺子,唐碣拜颜公。
剧话参辰隔,多愁去住同。何当似鸥侣,浩荡五湖中。
民力今如此,军储昔未然。象占天庾远,忧切地曹贤。
凋瘵犹堪理,侵渔孰可怜。君心石不燬,拭目中兴年。
故人谪遐远,留砚宠斯文。白水浮香墨,清池满夏云。
念离心已永,感物思徒纷。未有桂阳使,裁书一报君。
公馆夜云寂,微凉群树秋。西曹得时彦,华月共淹留。
长啸举清觞,志气谁与俦。千龄事虽邈,俯念忽已周。
篇翰如云兴,京洛颇优游。诠文不独古,理妙即同流。
浅劣见推许,恐为识者尤。空惭文璧赠,日夕不能酬。
铸镜广陵市,菱花匣中发。夙昔尝许人,镜成人已没。
如冰结圆器,类璧无丝发。形影终不临,清光殊不歇。
一感平生言,松枝树秋月。
曾逐东风拂舞筵,乐游春苑断肠天。如何肯到清秋日,已带斜阳又带蝉。