采菱女子木兰船,翠裙红袖青玉钿,摇光荡影惜婵娟。
惜婵娟,愁夕晖,拔蒲歌断鲤鱼入,归去芰荷香满衣。
得福常廉祸自轻,坦然无媿亦无惊。
平生秘诀今相付,只向君心可处行。
一叶舟轻,双桨鸿惊。水天清、影湛波平。鱼翻藻鉴,鹭点烟汀。过沙溪急,霜溪冷,月溪明。
重重似画,曲曲如屏。算当年、虚老严陵。君臣一梦,今古空名。但远山长,云山乱,晓山青。
桃叶堕三湘,风吹作酒香。怀中双玉笛,把赠一王郎。
不必誇鹦鹉,唯须典鹔鹴。众嫌文士薄,吾爱酒人狂。
遂雁回天柱,登楼快武昌。稍闻鱼价贱,莫使铗歌长。
长安草色上鸣珂,繁吹春调四牡歌。太史授圭开赤社,宗藩如带指黄河。
天边汉节蛟龙扰,雪后梁园鸿雁多。上客知君频授简,邹枚词赋未应过。
明月邗沟水,飞花绕郭多。闭门时辈远,开卷古人过。
旧社谁能继,新诗各自歌。更论燕市饮,相顾邈山河。
寄语诸乡曲,清贫好自誇。山田供老母,月俸上官家。
荡口携来酒,天池寄得茶。止赢苕岘胜,饱看不为奢。
世人妒我金双符,天老赠之月五湖。朱轮折买范蠡棹,紫袍脱赠黄公垆。
依旧豫章一男子,不羞高阳诸酒徒。云霄故侣汝自爱,白眼四望秋空孤。
十口官贫不遣随,偶携元白两编诗。花犀欲角蚕将茧,莫病通天累色丝。
许生少小青门客,一日交游满东国。雕鹗秋盘九塞云,骅骝气压千群色。
夭矫长虹挂银汉,浩荡高风来碣石。是时历下李攀龙,往往道汝文章伯。
贞也乾坤昧夙昔,飞书莽苍神相识。蓟门红尘万杨柳,五马初停赵州守。
酒徒零落声华尽,且复低眉事奔走。乍看恐失许赵州,胡为刺促不能休。
要知肝胆酒边露,还是当年荆聂俦。清霜片片压羽曲,北斗插地河西流。
有足肯蹑朱门履,独棹南天破盘水。未容魑魅快时人,尚有头颅辨山鬼。
携手慷慨河梁篇,丈夫微名安足怜。眼前离合差挂意,此辈岂与千秋权。