素心人忽来,开樽芳园坐。花开香自生,禽言意如贺。
三春此佳日,驰如白驹过。消息君谅知,重觞勿嫌大。
紫陌游飙驶,红尘大陆驰。氤氲烟共袅,惨澹昼能移。
附岂禆南岳,流将断积澌。画轮喧际失,官柳暗中萎。
缨集清谁濯,帷轻扑自垂。尘挥忆王衍,扇障蚩元规。
莫清贫家甑,从侵酒阁旂。还看五陵侠,不惜绮罗缁。
画栏深锁鸳鸯暖。照素影、花枝软。绿云斜亸,宝钗欲坠,倦起日高犹懒。
嗔道是、风帘捲。半抬身、慵开娇眼。阁外青山点点。
问平畴、绿芜谁糁。玉骢嘶去,欲窥还避,肩倚侍鬟微掩。
凝望处、双眉敛。似不禁、燕拘莺管。
每忆纤鳞游尺泽,翻愁弱羽上丹霄。岸傍古堠应无数,次第行看别路遥。
噪蝉日日引炎风。徙高槐、藏影茏葱。江上四天垂,涵秋望绝来鸿。
荷擎盖、似惜衣红。清凉境、何处昏黄院落,澹碧帘栊。
写浮瓜韵事,邺客最情浓。
槃中。空闻小垂手,随拍舞、妙解旋宫。延露起商歌,蔓葛转怨蒙茸。
赏心人、几见良工。墨缘重、还问诗愁遣未,劝酌金钟。
拟羲皇有,分窗北、尽忺慵。
茅屋三两间,草草避风雨。
客来不入门,坐爱千年树。
我家住近黄鹤楼,门对青青鹦鹉洲。一朝巢破防倾卵,独鹤扁舟任远游。
飘零奄忽三十载,几见桑田变沧海。细柳新蒲失旧观,惟有青山常不改。
去年览古凤凰台,台上白云难扫开。凤皇黄鹤遥相望,彼此茫茫招不来。
浮生一梦真草草,秋月春花人易老。早知飘瓦本无情,何事从前愁不了。
水田茅屋莫愁村,别有遗风古道存。采薇烹蕨从先志,头白相逢两弟昆。
生性烟霞入骨髓,人爵之荣糠秕耳。胸中同有造化炉,写出真山与真水。
夙世辞人兼画师,何须粉本求成规。意在笔先才落笔,坌涌元气向淋漓!
我生爱画世无对,逢人索画如索债。凭君合写《鹤舟图》,渺渺胎仙水云外。
半生落落守寒毡。写风怀,弹尽商弦。无路诉相思,霜灯梦入壶天。
惊心处,锦瑟华年。旗亭去、还记双鬟按笛,泪咽尊前。
似深秋戎露,独鹤唳荒烟。
停鞭,欢场忍回首,花月地,换了山川。衰鬓倚西风,水国饱听啼鹃。
抱灵修,几误婵娟。白门便、重问乌衣影事,陌巷凄然。
算春愁酒病,哀乐付枯禅。
未复钱塘郡,先收铁瓮城。妖星随月落,杀气逐参横。
已筑鲸鲵观,重新鼓角声。大江应好在,流恨几时平。
南朝一片伤心雨。总被垂杨留住。水村山郭,红桥倚遍,极目乱飘金缕。
能有春情几许。怕重来,扑天飞絮。当日别离无据。
知他可忆长亭语。狂踪约略,酒醒残月,多在乱莺啼处。
添得倚风凝伫,念天涯、有人羁旅。