门前十字街,车轮马脚不可遮。驰名逐势死不畏,赤手生拔鲸鱼牙。
得之未足为身荣,败者颠倒纷若麻。嗟予无能守命分,乐取意适不愿奢。
诸君惘惘胡不思,来日苦少去日多。丈夫阖棺事始定,何用无益长怨嗟。
笋舆向江行,十步四三曲。日落天渐昏,栖止怜不夙。
有如丧家狗,望望共奔逐。遥见洲渚边,凋杨失新绿。
一室小如舟,偶值酒新熟。主翁面如鬼,行步苦彳亍。
延坐白木床,发问极羞缩。百钱买一斗,聊诳先生腹。
执觞未及饮,所睹甚怪促。昂昂舶上下,头缠布一幅。
两胫赤如染,俟食类饥鹄。忽然来共席,迫我汗如沐。
弃酒出倚闾,远吸江上渌。青山向我笑,不语意良足。
居常务标致,今此毋乃俗。少时凶悍徒,几欲塞破屋。
喧嚣呈百伎,丑恶难具录。生平见未曾,五藏为反覆。
瞠目久不语,情思殊隘蹙。晚入一窝卧,槁秸纷不束。
瓦穿星似筛,壁坏风如镞。水车贴四畔,转足碍轮轴。
解装暂一息,何异树下宿。萧晨出门去,轩豁骋遐瞩。
远岭收片云,前汀落双鹜。即景政自佳,抚怀欲成哭。
天地虽无私,人事有倚伏。台观变坑阱,衽席为韔箙。
休嗟行路难,羊肠乃平陆。
双丝作绠系银瓶,百尺寒泉辘轳上。悬丝一绝不可望,
似妾倾心在君掌。人生意气好迁捐,只重狂花不重贤。
宴罢调筝奏离鹤,回娇转盼泣君前。君不见,眼前事,
岂保须臾心勿异。西山日下雨足稀,侧有浮云无所寄。
但愿莫忘前者言,锉骨黄尘亦无愧。行路难,劝君酒,
莫辞烦,美酒千钟犹可尽,心中片愧何可论。
一闻汉主思故剑,使妾长嗟万古魂。
出门行路难,富贵安可期。淮阴不免恶少辱,
阮生亦作穷途悲。颠倒英雄古来有,封侯却属屠沽儿。
长安车马随轻肥,青云宾从纷交驰。白眼向人多意气,
宰牛烹羊如折葵。宴乐宁知白日短,时时醉拥双蛾眉。
扬雄闭门空读书,门前碧草春离离。不如拂衣且归去,
世上浮名徒尔为。
灿灿萱(xuān)草花,罗生北堂下。
南风吹其心,摇摇为谁吐?
慈母倚门情,游子行路苦。
甘旨日以疏,音问日以阻。
举头望云林,愧听慧鸟语。
灿灿的萱草花,生在北堂之下。
南风吹着萱草,摇摆着是为了谁吐露着芬芳?
慈祥的母亲倚着门盼望着孩子,远行的游子是那样的苦啊!
对双亲的奉养每天都在疏远,孩子的音讯每天都不能传到。
抬头看着一片云林,听到慧鸟的叫声思念起来至此很是惭愧。
四坐且莫喧,听我促节歌路难。
我今四十迫衰残,盛年一去何当还。
昔斥为遭绛灌怒,今来岂受金张怜。
泰山可移志不徙,寒烬从知无再然。
但愿长随击壤民,优游鼓腹歌尧年。
忠信不获显,众人害其上。世事风波纷荡漾,变化无方何可状。
公旦金縢功罔判,伏波铜柱师何壮。周王汉帝岂不明,谗言入耳心不谅。
骨肉天亲尚有疑,他人岂得无迁放。生命飘蓬随所向,繁华谁保不凋丧。
何为坐叹行复嗟,郁陶终日忧讥谤。
桃李不冬发,宁识霜雪威。丈夫不出门,安知道路危。
渡河恐倾覆,登山苦崄巇。假问何乃尔,言有名利羁。
名利孰不志,命系造化为。请君勿躁进,藏器且待时。
渔家在江口,潮水入柴扉(fēi)。
行客欲投宿,主人犹未归。
竹深村路远,月出钓船稀。
遥见寻沙岸,春风动草衣。
渔家就住在江口岸边,涨潮时分江水就漫过柴门。
赶路的行人想在此借宿,但是主人迟迟未归。
竹林寂寂,村边的小道曲曲折折的向远方蜿蜒,明月悬空,依稀看得江上渔船点点。
远远望去,渔夫似在寻找沙岸泊船,春风轻拂,吹动着他们的蓑衣。
柴扉:柴门。
竹深:竹林幽深。
寻沙岸:是说有人在寻找沙岸泊船。动草衣:草衣,即蓑衣。春风吹动着他身上的蓑衣。