云作衣裳月作梳,化为白石望征夫。石头有转心无转,不省郎归得见无。
妾心化石石不转,妾身化石石不移。身心与石若可转,千里万里夫当归。
自古有秀色。
西施与东邻。
蛾眉不可妒。
况乃效其颦。
所以尹婕妤。
羞见邢夫人。
低头不出气。
塞默少精神。
寄语无盐子。
如君何足珍。
髣髴古容仪,含愁带曙辉。露如今日泪,苔似昔年衣。
有恨同湘女,无言类楚妃。寂然芳霭内,犹若待夫归。
海天万里渺无穷,秋草春花插髻红。
自送夫君出门去,一生长立月明中。
帆去帆来人不识,岁岁年年望无极。夕阳欲尽洲渚昏,犹见天门一双碧。
望夫石,江边守。江易枯,石不朽。生公说法也难听,直待夫来始回首。
三十年前早诞生,指天今又属罗云。击开寺竹原龙种,呼起神鹞突洞云。
内绍步移非干蛊,再参智过始超群。船头愧杀秕糠我,东去西之暂任君。
老绿阴森锁昼寒,儿孙延裔不知年。欲归顿失来时路,一似高风暗雨天。
五帝今云六,君王合万年。
日长迟漏水,风细驻炉烟。
想像联朝佩,欢呼捧御筵。
喜深恩更远,不竭似秦川。