婆娑舞忽凌空去,散漫狂还扫地来。
几片飞黏梅树上,恍疑昨夜有花开。
郤縠敦诗书,祭遵事雅歌。非才衒空名,覆败诚不多。
小范真吾师,匹马双导戈。笑拥兵十万,夜下白鹿坡。
阴山吹笛大军行,铁甲冰霜落有声。西上胡沙天渐近,可怜月比故园明。
封植因高兴,孤贞契素期。由来得地早,何事结花迟。
叶重凝烟后,条寒过雨时。还同李家树,争赋角弓诗。
人间上寿若能添,只向人间也不嫌。
看著四邻花竞发,高楼从此莫垂帘。
古梅错落尚怀新,记否当年旧主人。黄鸟悲啼如有怨,也知不似旧时春。
江东藩将忆南唐,莫宠于兹作战场。埋土箭锋留宝物,射空剑气透文光。
勋名已列当年史,姓氏还流后世芳。欲吊忠魂无觅处,故城凭眺独徬徨。
明澄照坐水汀温,中有千夫汗血存。终是閒民耽此乐,半沦属国欲何言。
工农入市祗同化,裨版能军竞自尊。独醒犹堪嗤驵侩,未须乞醢贾胡门。
貂裘白马谁家子,拥戟弦弧囊劲矢。
褰身欲与鸟争飞,独处尘埃云四起。
长绳驱逐狐兔惊,骄鹰掣臂流双睛。
飞扬云间电光闪,旋复草际无遗生。
鸷肠久厌鲜肥饵,顾盼方能伺人意。
但矜鼎俎有余甘,贪餐谁怜殄生类。
安得淑气回严秋,徐令困拙同鸣鸠。
林间百鸟恣孳乳,虽欲击搏知无由。
无忮复无求,山林终自由。
雪飞犹欠积,云住欲相留。
朋友疏因数,功名喜亦忧。
休休亭记在,此是死前休。