诗书读罢问耕牛,等得时来死便休。
一带空村无润屋,聊因社肉作中秋。
阴魄出海上,望之增苦吟。冷搜骊颔重,寒彻蚌胎深。
皓气笼诸夏,清光射万岑。悠然天地内,皎洁一般心。
自古分功定,唯应缺又盈。一宵当皎洁,四海尽澄清。
静觉风微起,寒过雪乍倾。孤高稀此遇,吟赏倍牵情。
每逢佳节倍多亲,况乃潇潇风雨时。山顶欲携弦管去,乱云高处不胜吹。
九十日秋色,今秋已十分。
众木排疏影,寒流叠细纹。
九十日秋色,今秋已半分。孤光吞列宿,四面绝微云。众木排疏影,寒流叠细纹。遥遥望丹桂,心绪更纷纷。
四十五秋宵,月分千里毫。冷沉中岳短,光溢太行高。不寐清人眼,移栖湿鹤毛。露华台上别,吟望十年劳。
揽云凭结构,步月上林皋。不记金尊竭,频瞻玉宇高。
神清存夜气,天阔数秋毫。百尺楼如在,何烦卧汝曹。
刁斗烽烟处处惊,长途来往尽游兵。那堪冷月寒砧夜,又听西风北雁鸣。
京国几年金阙梦,乡关何处白云情。愤来按剑辕门坐,愁对旄头斗外横。
旧时相识惟明月,三五而盈盈又缺。
盈时常少缺常多,恰惟人间足离虽。
我今一别已三年,中秋三见望舒圆。
乌衣燕子尚得返,鸿雁正尔翔幽燕。
此时蟋蟀犹在宇,声声悲吟正独处。
耿耿不官梦难成,翩翩蝴蝶亦辞去。
寒阄韵咽草木黄,金风恻恻奏清商。
援琴拟操明月吹,调高曲古转凄凉。
母曰嗟予久行役,宁知万晨为羁客。
乌鹊南飞飞不高,愿为黄鹄无羽翼。
潇相水疾影沉沉,鄂渚楼高兴又深。
明年此际知何处,再睹婵娟照客心。