拨闷喜陪尊有酒,供厨不虑食无钱。
唐室衣冠四百秋,元和台省尽名流。
谁人肯为交朋死,乞以罗池换播州。
旧日相知尽,深居独一身。闭门空有雪,看竹永无人。
每许前山隐,曾怜陋巷贫。题诗今尚在,暂为拂流尘。
又是一年春,醉卧长安道。细数西来几岁,岁岁都好。
今番爆竹,又坼收京兆。挥涕泪,卷诗书,归去早。
平生好事,发语都嫌躁。近日学成冯妇,怕被人笑。
良辰吉日,却解千年调。看诸公,似君房,方语妙。
飞锡寻师滦水头,胡尘不傍朔云浮。肇林觉树谁先植,宦海慈航尔独修。
一别谼中兰若隔,重来塞外雨花收。南归执法应相问,半席他时为我留。
终日恋迷途,见夕阳将下。便欲暂停行色,酒舍潇洒。
邮亭未到,难解金鞍,乱山丛里,共征夫、催瘦马。鞭梢四指,暝色生寒野。
几处萧寺寂寂,暮鼓将打。昏鸦古朩,此景真如画。
向溪畔人家,坐销良夜。
州县才难适,云山道欲穷。揣摩惭黠吏,栖隐谢愚公。
大雅久颓弊,夫君真古人。道维皇极正,文著帝刑淳。
美望锵金石,深诚照鬼神。立朝惟一介,为郡有遗仁。
素尚陶弘景,风流贺季真。岁寒松有节,明莹玉无尘。
霜简虽清重,铜符亦久迍。老成急登用,必有及斯民。
鸡鸣双户间,行人出门阑。
出门一何易,入门一何难。
君今行远地,妾欲致微意。
燕赵尚豪侠,杀人为意气。
邹鲁多儒生,彬彬守经义。
临歧不惑,古称为明。
送子远游,听我《鸡鸣》。
鸡长鸣,天苍苍,腷腷膊膊锦翼张。旦气感召蒙阴阳。
丈人何所为,丈人非寻常。大男骑都尉,小男典文章。
女婿金爵冠,诸孙罗雁行。生存谋鼎食,死亦飨膻芗。
瑟瑟春风来,井上桐花黄。招招唤俦匹,与吾同翱翔。