晋源发滥觞,勃勃涨春绿。泓然一鉴閒,俯视神意肃。
游鯈何太繁,戢戢闹如粥。乌能污吾清,更足示容蓄。
中或起蛟龙,威怒鼓天福。膏泽被九区,灵德潜山麓。
平时任疏达,所存终海渎。常丰沃稻粱,馀润沾花木。
伊予临此泉,自得仁人勖。奚专智者心,奔走无停躅。
黄帽棕鞋隐者便,青衫槐笏我家传。
一生碌碌空多事,六袠駸駸欠二年。
安乐窝中閒有味,温柔乡里老无缘。
浮沉宦海终非愿,早葺山南屋数椽。
冷官宜静坐,借屋近荒村。
无酒可延客,未昏先闭门。
水明知月上,木落见梅尊。
满目凄凉者,相逢不必言。
为惜天涯别,河桥载酒频。绿杨随处合,白鸟去边明。
侧听循良誉,能忘故旧情。发科君有祖,应不坠家声。
微官何事劳趋走,服药闲眠养不才。花里棋盘憎鸟污,
枕边书卷讶风开。故人问讯缘同病,芳月相思阻一杯。
应笑王戎成俗物,遥持麈尾独徘徊。
北望极长廊,斜扉映丛竹。亭午一来寻,院幽僧亦独。
唯闻山鸟啼,爱此林下宿。
谁记将军亡国时,江东父老鬓如丝。古今天堑几千里、南北楼船百万师。
中国一飞传檄箭,南朝谩有渡江碑。太平到处山如画,暖日晴风飏酒旗。
曾闻天上桂华孤,不似君家有两株。千里燕吴还接叶,一门金玉本连跗。
阴功信有栽培力,学海宁忘灌溉劬。从此郗林谁复羡,荆溪金紫有先圩。
卫瓘诸孙卫玠珍,可怜雏凤好青春。解拈玉叶排新句,
认得金环识旧身。十岁佩觿娇稚子,八行飞札老成人。
杨公莫讶清无业,家有骊珠不复贫。
制锦新城衣锦归,种桃遗爱蒲桃蹊。
恩波淮水流不尽,福力螺山高与齐。
天上已催班玉笋,日边行见月璇题。
欢声都是长生曲,薰作香云覆宝猊。