食蘋兮昆崙,驾文鳐兮西海。登群玉之府兮白云熊熊,祀司天兮毛采。
占筳篿兮瑶池,恍余心兮
白蘋洲前风似刀,白头有客披苧袍。芙蓉郁红堕芳沼,杨柳摈绿摇空壕。
捣衣砧歇蛩无语,美人清宵隔湘浦。独掩高楼听远更,不禁老树鸣秋雨。
秋夜长,殊未央。秋灯向壁掩洞房,天汉东西月色光。
啼蛄吊月钩栏下,寒衣未寄莫飞霜。
一心无外事,春思似秋清。掩室惟攲枕,看山间出城。
花分閒地落,笋入断阶生。寂寞从人笑,贫难与命争。
万里边城地,垂杨二月春。年华枝上见,日暮客愁新。
露叶疑啼脸,风花思舞巾。玳梁谁道好,持此寄情人。
无花多病枝,唯叶吐春辉。蚕不资为食,人应种者稀。
阴成娇雉宿,椹熟乳莺飞。几槎闲红紫,从渠上锦机。
滴酒焚香把笔熏,未书名纸谒朱门。对天大写宜春字,先与孤寒忏宿根。
高峰犹返照,绝壑已先晦。
苍波去不穷,青崖俨相对。
山回路欲断,溪豁双流汇。
阁道自委蛇,林影常澹{左氵右颓}。
仰空欣树佳,伫立惊石怪。
山晚云不驱,路暗客犹迈。
平生事幽讨,兴与林泉会。
何意漂泊年,得此行李内。
境胜固所便,地绝复多畏。
娟娟月初上,飂飂远风快。
幽蝉响复咽,宿鸟惊欲坠。
望望驿尚赊,应在青烟外。
夜半山雨来,梦觉还复息。
寥寥檐溜空,时闻断续滴。
幽期何意负良缘,咫尺云津各一天。文绮光摇晴嶂外,佩环声落瘴江边。
重来只恐春容老,此夜空孤月色娟。怀抱好开开未得,渚蒲汀芷伴鸥眠。