建国今陈迹,游人合赋诗。废台樛女后,遗井鲍姑时。
客去通星汉,僧来自月支。凭君黄木口,为致海祠碑。
老觉交情重,贫知世路高。相看心已折,此别梦应劳。
未用脂长毂,须听咏大刀。平生故人意,能费几绨袍。
水烟霜树矗层峦,点破江心一簇寒。
见说天多剩得月,为予间上上方看。
谢安游赏去,别酒惜临分。
万里甘为客,三春苦送君。
风帆唏逆水,江树入空云。
若过青山下,须题李白坟。
曼殊祖籍泐溪乡,屋既倾残地亦荒。好是萧家祠尚在,启蒙功在未遗忘。
千村亭榭酒旗杨,收尽山光与水光。
风物到来城郭闹,杖头随处去休忙。
忙忙终日暂谈玄,便听闺房恶骂传。
郎婿已灰题柱志,亲闱曾教断机贤。
云汉委扬粤,辉光烛重溟。邃古虽云邈,箫韶留其声。
先皇涤华夏,敷天扬风霆。此邦识真主,晏然不被兵。
南园盛儒藻,风徽代相承。秘书奋逸足,百年绍宗灯。
宫詹主前导,梁欧为骖乘。三驾入中原,群雄不敢争。
既以张南国,亦又垂云仍。缅昔神皇初,诸儒何铮铮。
晚起不及见,颓波渐纵横。先生太古徒,家学称绍庭。
解绶早来归,三径怡高情。于酒陶彭泽,于诗杜少陵。
大雅未榛芜,岿然存典刑。顾兹堂奥上,蹩
废苑荒阶伴绿苔,恩疏长信恨难开。姑苏麋鹿食思食,
楚泽王孙来不来。色嫩似将蓝汁染,叶齐如把剪刀裁。
燕昭没后多卿士,千载流芳郭隗台。
红颜如朔雪,日烁忽成空。泪尽黄云雨,尘消白草风。
君心争不悔,恨思竟何穷。愿化南飞燕,年年入汉宫。