展开阅读全文
忆昔儿时衣百花,阿母扶我上戏车。
两岁读书未离乳,书罢寻乳犹归家。
年方十三失阿保,弱冠慈母仙去早。
只今堂上独灵椿,念及庭萱怨露草。
夜来忽梦如儿年,阿保携抱慈母怜。
人生安得常童颠,只作婴儿啼母前。
展开阅读全文
风行水上真文章,不羽不胫游四方。
妙语缀入牙颊香,意有佳客扬其芳。
美君金璧不愿将,多文为富纷储藏。
牙签玉轴缃缥囊,书船贯月飞虹光。
鼎肉试取一脔尝,珠玑璀璨锦绣张。
痴指快读下五行,虎凤蔚跃蛟龙翔。
尚欲效学鸡林商,遍索伟制丰行装。
哲匠谨勿麾门墙,当遣纸价贵洛阳。
展开阅读全文
普庵非相亦非名,达本忘情不见人。
孤月全收无意识,桂轮独耀绝纤尘。
三祗一念汤消雪,万行须臾火烁冰。
到此何劳声色问,共君本自镜圆明。
若将铜器作天真,背黑面青赚学人。
本性如空含万物,妙明寂照岂容尘。
山河石壁三春雾,空色全彰六月冰。
智自圆明非我所,不拘日月定光明。
鞅掌公庭暇,登临阙塞秋。清谈不废务,远望略消忧。
二室榄前见,长伊天际流。僧归下樵径,客去上渔舟。
返照明金刹,飞泉响石楼。放怀真趣得,纵目滞情休。
像列三龛密,波翻入节稠。怅然高世意,不减冶城游。
几年诗酒滞江干,水积云重思万端。
今日南方惆怅尽,乐游原上见长安。
一径逗霜林,朱栏绕碧岑。地盘云梦角,山镇洞庭心。
树白看烟起,沙红见日沉。还因此悲屈,惆怅又行吟。
公庭过午无余事,退食归来默坐时。
晴日半窗香一缕,阳来消息只心知。
南瞻庐阜北淮山,下有长江万顷寒。
往事无边随去浪,西风有客傍阑干。
一卷南华一炷香,身閒随处是仙乡。
竹声侵户朝眠觉,花影移阶昼坐忘。
杜曲自耕贫亦乐,柴桑可葬死何妨。
悠悠往事俱尘土,剩得头颅上雪霜。
谢庄初起恰花晴,强侍红筵不避觥。久断杯盂华盖喜,
忽闻歌吹谷神惊。褵褷正重新开柳,呫嗫难通乍啭莺。
犹有僧虔多蜜炬,不辞相伴到天明。