枯株围古寺,长觉莫寒增。
坐听吹风雪,吟移照佛灯。
试茶铛则水,点笔砚生冰。
门外营营者,谁人及似僧。
啼痕宛似幽兰。露华残。正是相思,哀雁叫云端。
团扇恨,分镜泪,向谁弹。方寸容愁,寂寞倚阑干。
虚棂疏箔晓苍苍,炎昊冰霜冷布裳。泛月酒杯秋艳艳,遏云歌管夜琅琅。
山横竹岸绿屏合,风度兰汀紫玉香。仙馆琼楼何处好,待来桃熟问东方。
坏砌颓檐竹数竿,一方深绿照人寒。
此时别有真消息,不用清流引激湍。
天地同根归一指,先生三四已为多。
等闲竖起拳头处,数量如何数得他。
采石山头秋月明,姑熟堂下秋水清。可恨世人皆捉月,如何偏解溺先生。
钱塘江畔(pàn)是谁家,江上女儿全胜花。
吴王在时不得出,今日公然来浣(huàn)纱。
钱塘江边是谁的家乡呢?江上的女孩全部都漂亮如花。
好色的吴王统治时她们不敢出门,如今却毫无顾忌地到春江洗纱。
浣:洗濯。纱:棉、丝织物的通称。钱塘江:在今浙江。胜:超过,胜过。
吴王:特指春秋时期吴国的国君夫差。不得出:不能出。因夫差好色,越王勾践曾献美女西施与他,以乱吴国之政。据说西施本是越国的一个浣纱女,故说“吴王在时不得出”。公然:毫无顾忌,公开地。
平津东阁侍文雄,春转尧蓂一叶中。献岁醁醽开白兽,后车云水叶非熊。
黄金未变千门柳,綵胜先驰五夜风。谁掌丝纶歌九德,凤池清露湿兰丛。
春寒漠漠雨溟溟,假寐书床午梦醒。
十载客居便巷陌,一时乡思绕园亭。
繁花照槛知堪赏,乱石钩衣忆所经。
恰有古苔三亩绿,都来修竹万竿青。
当窗好鸟通人语,挂树危藤学字形。
日射韭畦朝可剪,香凝棕室昼常扃。
鹿场旧筑犹存号,鹤冢新封未刻铭。
架上残编归拟读,移文不待北山灵。
坐待刘义洗热烦,雪车冰柱早临门。
自怜学圃空称老,谁似登堂累抱孙。
杜子刈葵蔬入馔,陶翁收秫酒盈尊。
弈场莫谩夸能事,高着还当恼醉魂。