日月其逝,岁不我留。有酒盈觞,难以解忧。
忧心如焚,迭用悲惧。春花既陨,夏叶空存。
秋飙入林,木叶萧森。寒蝉鸣树,感物悲深。
容华易衰,盛时难再。今我不乐,忽焉改岁。
为乐如何,有酒当歌。人之云远,别日苦多。
白马铁连钱,长安侠少年。仗剑去乡邑,结客多才贤。
名家推六郡,勇略冠三边。从军出陇右,应募赴河源。
长驱时自负,直捣每争先。胜算孙吴后,英声卫霍前。
横行绝沙漠,飞渡过祁连。旌旗摇汉月,笳鼓彻胡天。
久期清瀚海,时欲勒燕然。旋师歌入塞,奏捷颂甘泉。
岂慕山河赏,惟思竹帛传。国恩诚欲报,出门谢所牵。
丈夫志四海,岂私儿女怜。
昔我游宋中,惟梁孝王都。名今陈留亚,剧则贝魏俱。
邑中九万家,高栋照通衢。舟车半天下,主客多欢娱。
白刃雠不义,黄金倾有无。杀人红尘里,报答在斯须。
忆与高李辈,论交入酒垆。两公壮藻思,得我色敷腴。
气酣登吹台,怀古视平芜。芒砀云一去,雁鹜空相呼。
先帝正好武,寰海未凋枯。猛将收西域,长戟破林胡。
百万攻一城,献捷不云输。组练弃如泥,尺土负百夫。
拓境功未已,元和辞大炉。乱离朋友尽,合沓岁月徂。
吾衰将焉托,存殁再呜呼。萧条益堪愧,独在天一隅。
乘黄已去矣,凡马徒区区。不复见颜鲍,系舟卧荆巫。
临餐吐更食,常恐违抚孤。
江阔浮高栋,云长出断山。尘沙连越巂,风雨暗荆蛮。
雁矫衔芦内,猿啼失木间。弊裘苏季子,历国未知还。
人生贵是男,丈夫重天机。未达善一身,得志行所为。
嗟余竟轗轲,将老逢艰危。胡雏逼神器,逆节同所归。
河雒化为血,公侯草间啼。西京复陷没,翠盖蒙尘飞。
万姓悲赤子,两宫弃紫微。倏忽向二纪,奸雄多是非。
本朝再树立,未及贞观时。日给在军储,上官督有司。
高贤迫形势,岂暇相扶持。疲苶苟怀策,栖屑无所施。
先王实罪己,愁痛正为兹。岁月不我与,蹉跎病于斯。
夜看丰城气,回首蛟龙池。齿发已自料,意深陈苦词。
邦危坏法则,圣远益愁慕。飘飖桂水游,怅望苍梧暮。
潜鱼不衔钩,走鹿无反顾。皦皦幽旷心,拳拳异平素。
衣食相拘阂,朋知限流寓。风涛上春沙,千里侵江树。
逆行少吉日,时节空复度。井灶任尘埃,舟航烦数具。
牵缠加老病,琐细隘俗务。万古一死生,胡为足名数。
多忧污桃源,拙计泥铜柱。未辞炎瘴毒,摆落跋涉惧。
虎狼窥中原,焉得所历住。葛洪及许靖,避世常此路。
贤愚诚等差,自爱各驰骛。羸瘠且如何,魄夺针灸屡。
拥滞僮仆慵,稽留篙师怒。终当挂帆席,天意难告诉。
南为祝融客,勉强亲杖屦。结托老人星,罗浮展衰步。
檐前甘菊移时晚,青蕊重阳不堪摘。明日萧条醉尽醒,残花烂熳开何益。
篱边野外多众芳,采撷细琐升中堂。念兹空长大枝叶,结根失所缠风霜。
不作河西尉,凄凉为折腰。老夫怕趋走,率府且逍遥。
耽酒须微禄,狂歌托圣朝。故山归兴尽,回首向风飙。
前者途中一相见,人事经年记君面。后生相动何寂寥,
君有长才不贫贱。君今起柁春江流,余亦沙边具小舟。
幸为达书贤府主,江花未尽会江楼。
不作河西尉:凄凉为折腰。
老夫怕趋(qū)走,率府且逍遥。
耽(dān)酒须微禄,狂歌托圣朝。
故山归兴尽,回首向风飙(biāo)。
我不去做那河西县尉,不愿渡那奉迎官长的悲惨凄凉小人生涯。
再说我很害怕趋奉奔走的礼节,就权且在率府落得个清闲自在吧。
喜欢饮酒就应该有微薄的俸禄,狂吟放歌托庇于圣明的朝廷。
原来想回家乡的兴致已尽,回过头来面对那暴风,不禁惟有叹息而已。
趋走:犹奔走,指侍候上司。
宝帐春寒夜不眠,卸妆入坐绮窗前。玉屏花影珠帘月,一勺香泉浸水仙。